Większość z nas szuka życiowego partnera, niezależenie od tego, czy mamy nadzieję, że razem z nim dożyjemy starości, czy też spodziewamy się spędzić z nim pewien etap swojego życia. W jaki sposób wybieramy jednak swoją drugą połówkę? Co sprawia, że spośród wielu możliwych kandydatów decydujemy się właśnie na tę osobę?
POLECAMY
W psychologii dwie teorie pretendują do tego, by wyjaśnić tę zagadkę. Pierwsza opiera się na teorii ewolucji. Zakłada ona, że podświadomie kierujemy się pragnieniem przedłużenia gatunku, dlatego wybieramy osobę, którą rozpoznajemy jako noszącą w sobie taką pulę genetyczną, by po skrzyżowaniu z naszą dała najbardziej korzystny układ. Oczywiście, nie dzieje się to na poziomie świadomym, dlatego partnerzy najczęściej nie potrafią uzasadnić wyboru swojej drugiej połówki. Oprócz tego zwolennicy tej teorii przyjmują, że poszukujemy takiej osoby, która najlepiej spełni odpowiednią dla danej płci rolę w procesie rozrodczym. Dlatego mężczyźnie spodoba się ta kobieta, która ma większe szanse na zdrowe urodzenie dziecka, panie natomiast wybiorą tego kandydata, którego cechy będą sugerować, że jest w stanie zaopiekować się nimi w czasie ciąży i opieki nad małym dzieckiem.
Korekty w tak biologicznym ujęciu sprawy chcą dokonać zwolennicy teorii roli społecznej, której rzecznikiem jest między innymi amerykańska psycholożka Alice Eagly. W swoich książkach sugeruje ona, że od cech ocenianych jako sprzyjające przedłużeniu gatunku ważniejsze są te, które poszczególnym płciom przypisało dane społeczeństwo. Mała dziewczynka dzięki obserwowaniu swoich rodziców, słuchaniu bajek, oglądaniu kreskówek i spotykaniu opinii różnych ludzi poznaje pewien obraz idealnego partnera. Dlatego w przyszłości obiektem jej uczuć stanie się właśnie ten mężczyzna, który zrobi na niej wrażenie najmniej odbiegającego od tego wzorca.
Takie stanowisko zakłada, że pożądane cechy zmieniają się wraz ze zmianami w społeczeńst...
