Autobiografia wciąż nowa

Co robiłeś wczoraj? Pamiętasz? A tydzień temu – gdzie byłeś o tej porze, z kim i o czym rozmawiałeś? A kilka lat wcześniej – co myślałeś, jak i dlaczego reagowałeś na konkretne zdarzenia? Usiłując odpowiedzieć na podobne pytania, angażujemy pamięć autobiograficzną, niezwykle istotną dla naszego „ja”. To ona pozwala na magazynowanie i odtwarzanie indywidualnej przeszłości, tworzy wewnętrznie spójny obraz naszej osoby.

Neurobiolog Antonio Damasio uważa „ja” autobiograficzne za najistotniejsze w tworzeniu ludzkiego poczucia tożsamości. „Ja” autobiograficzne – obejmujące nasz obraz w perspektywie upływającego czasu – kształtuje się mniej więcej w trzecim roku życia, uważa psycholog poznawczy Urlic Nei­sser. Wymazanie pamięci autobiograficznej, np. w wyniku urazu lub choroby, może prowadzić do amnezji bądź rzadkich przypadków konfabulowania pamięciowego, takich jak w zespole Korsakowa
s.