Prof.; Psychiatra i psychoterapeuta, emerytowany kierownik Katedry Psychiatrii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego
Dzieci i wnuki tych, którzy cudem ocaleli z zagłady lub kataklizmów, też cierpią. Jak obiekt radioaktywny doświadczenie traumy promieniuje na kolejne pokolenia. Promieniuje w sposób nieuchwytny. Bo ci, którzy przeżyli traumę, nie potrafią o niej mówić, przepracować żałoby z nią związanej. A ich milczenie może w takim samym stopniu obciążać dziecko, jak relacjonowanie mu swych utrat. Tak czy inaczej, następstwa traumy wpływają na psychikę kolejnych pokoleń. Jak to możliwe?
Dlaczego bajki opowiadają o złych kobietach, które swoim nienasyceniem sprowadzają nieszczęście na siebie i innych?
Bajka daje nadzieję odrzucanym, chociaż codzienność przekonuje, że to nie słabszy wygrywa, a rywalizacja ujawnia złość i nienawiść częściej niż braterską miłość.
Co psychologowie i psychiatrzy powiedzieliby o paluszku Jasia z bajki braci Grimm?
Czy zawsze odczuwamy wdzięczność, gdy spotyka nas dobro? Dlaczego bywamy okrutni dla wybawicieli?
