Chociaż bajka Marka Twaina Mały kominiarczyk kończy się kąśliwą uwagą o cesarskiej sprawiedliwości, jest opisem skorumpowanego państwa w czasie epidemii biegunki. Lekarze byli bezsilni wobec tej choroby szybko prowadzącej do śmierci. Sprawiedliwość władcy polega na nagradzaniu tych, którzy mu się przysłużyli. Nagrody są zróżnicowane. Ich wysokość nie zależy od zasługi ani od sympatii cesarza, ale od miejsca zajmowanego w hierarchii cesarstwa. Dla hrabiego – przysługuje tytuł książęcy i majątek odebrany opozycjoniście. Dla starego Zulusa, wynalazcy metody leczenia z biegunki – tylko stare buty cesarza. Logiczna zasada utrzymania ładu.
Ale dlaczego w tytule jest słowo „kominiarczyk”? Otóż on, dowiedziawszy się o metodzie starego Zulusa, zapragnął poinformować o jej istnieniu cesarza, który zapadł na epidemiczną biegunkę i umierał. Przyjaciel kominiarczyka, zajmują...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
