Jim i Jacob to bohaterowie ponurych humoresek napisanych ponad sto lat temu przez Marka Twaina. Jim nie przestrzegał żadnych norm społecznych. Kłamał, kradł i zawsze unikał kary. Kiedy dorósł, upijał się. Tłukł swoje dzieci, a w końcu pozabijał je siekierą. Nie został jednak skazany. Wydawałoby się, że nic w jego linii życiowej i usposobieniu nie zapowiada sukcesów w karierze polityka. A jednak został posłem do parlamentu. Jacob natomiast przestrzegał wszystkich zakazów i wypełniał wszystkie nakazy. Wiodło mu się kiepsko. Kiedy chciał podnieść z błota ślepca wepchniętego do kałuży przez łobuzów – oberwał od niego laską. Sprawcy uciekli, a on był na miejscu. Kiedy chciał przygarnąć bezdomnego psa, oczekując wdzięcznego przywiązania – ten poszarpał na nim ubranie. Jacob zginął, ratując psy, które niegrzeczni chłopcy chcieli nitrogliceryną wysadzić w powietrze. Wybuch uniósł go razem w psami. Pospadali na ziemię w kawałkach.
Intencja Twaina jest klarowna i czytelna. Wyśmi...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
