Sztuka komunikacji, która buduje relację

Kilka tygodni temu otworzyły mi się oczy. Nie wiem, który już raz. Gdybym liczył, mógłbym już stracić nadzieję. Tym razem nauka płynie taka, że warto umieć szybciej wyciągać bieżące wnioski i częściej przyglądać się swoim lukom kompetencyjnym. To również obserwacja z metapoziomu, że sztuki komunikacji nie da się opanować całkowicie – za dużo zmiennych, zbyt wiele mechanizmów, czasem nieprzewidywalna dynamika. Nie da się też być sprawniejszym bez wielokrotnego, świadomego i skupionego treningu. Ale… po kolei. 
Któregoś wieczora, kiedy drugi lockdown ledwo majaczył na horyzoncie, koleżanka napisała na zamkniętej grupie o czymś bardzo dla siebie ważnym. W jej pracy u dwójki dzieci, z którymi miała kontakt, wykryto koronawirusa. Mimo ekspozycji czuła się dobrze fizycznie, co innego, psychicznie. W paru zdaniach opisała kilka ważnych kwetii. O tym, że osoby decyzjyne nie dbają o bezpieczeństwo w miejscu pracy. O chaosie organizacyjnym. Do tego wskazała na niemożność wykonywania w pełni zawodu, który polega na pomaganiu innym. Podkreśliła też, że pewnie nie dostanie szybko wyniku testu i będzie musiała iść do pracy, przeżywając lęk i stres narażania innych na zakażenie. Te wszystkie emocje, jak się później okazało z dalszej rozmowy, były kluczowe. Mimo że chciała je dostrzec – niczym w zwierciadle – nie udało się tego uzyskać. 
Odpowiadając na ujawnienie przez koleżankę ważnych rzeczy, instynktownie wszedłem w znany mi i lubiany dialog oparty na wielowątkowej argumentacji analitycznej. Podzieliłem się rozważaniami na temat obecnej sytuacji i działań, które są podejmowane, oraz tych, z których zrezygnowano. Poddałem w wątpliwość tezy wysuwane w przestrzeni publicznej, a inne z kolei wsparłem. Przytoczyłem kilka przykładów, w tym również osobistych, przedstawiłem różne perspektywy i cieszyłem się, że mogę pokazać swój punkt widzenia w nadziei, że będziemy mogli porozmawiać o tym, jak jest, jak może być i co widzimy. To, co nastąpiło w kolejnych wymianach, nie było jednak dialogiem, jaki sobie wyobrażałem. 
Po kilku...