Kiedy życie wchodzi w jesień
Aleksandra Ćwięk Rodzina i związki Charaktery 10/2016
Zawsze to oni nas wspierali, pomagali, byli obok. Ale przychodzi taki czas, że sami potrzebują wsparcia. Słabną, tracą pamięć, stają się bezbronni wobec chorób. Jak pomagać starzejącym się rodzicom?

„Ten, kto ma spokojne i pogodne usposobienie, łatwiej przyjmuje starość” – pisał Platon, który sam przeżył osiemdziesiąt lat. Ale kontakt z tymi, którzy weszli w jesień życia i poznali jej smak, pokazuje często, że nawet osoby o spokojnym i łagodnym usposobieniu przyjmują ten etap swojego życia pełni obaw przed osamotnieniem i własną bezradnością. Nie mniejsze obawy towarzyszą dzieciom: Jak będzie wyglądała starość moich rodziców? Jak długo będą sprawni fizycznie i intelektualnie? Jak mogę im pomóc? W jaki sposób ich wspierać, by jak najdłużej byli aktywni i samodzielni? Jeśli zajdzie konieczność – czy będę w stanie pogodzić opiekę nad rodzicami z własnymi obowiązkami rodzinnymi i zawodowymi?
Niepokój pojawia się zwłaszcza wtedy, gdy istnieje ryzyko rozwoju zaburzeń pamięci i chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera, choroba Parkinsona czy inne zespoły
Pozytywne
Trudno
Kup najnowsze e-wydanie "Charakterów" z e-bookiem (pakiet Premium), a dostęp do tego artykułu oraz 7 tys. pozostałych tekstów na naszej stronie uzyskasz GRATIS! To się NAPRAWDĘ OPŁACA. Cena za miesiąc tylko 15 zł.
Zobacz pełną ofertę cyfrowych CharakterówAleksandra Ćwięk
jest psychologiem, w trakcie specjalizacji z psychologii klinicznej na kierunku neuropsychologia. Pracuje z pacjentami dotkniętymi chorobami neurologicznymi, zajmuje się wsparciem psychologicznym chorych i ich rodzin oraz aktywizacją zawodową osób niepełnosprawnych i zagrożonych wykluczeniem zawodowym. Prowadzi diagnozę funkcjonowania poznawczego i rehabilitację neuropsychologiczną.