Zobacz również: Emocje dziecka, jak pomóc je regulować?
POLECAMY
Ach, te emocje, chciałoby się rzec. Potrafią w kilka sekund wywrócić nasze życie do góry nogami. Tyle o nich wiemy, a nie do końca sobie z nimi radzimy. Mało tego, niejednokrotnie w konfrontacji z kilkulatkiem odnosimy całkiem słuszne wrażenie, że polegliśmy jako rodzice. W swojej książce Gdy emocje biorą górę. Jak uczyć dzieci radzenia sobie z trudnymi uczuciami napisała Pani, że rodzicielstwo to przygoda, wprawdzie nie zawsze radosna i przyjemna, ale na pewno zaskakująca.
Choć na szczęście ta tendencja powoli się zmienia, nie znam mamy, która nie usłyszałaby choć raz w życiu negatywnego komentarza na temat swoich kompetencji rodzicielskich. Widać to również w mediach społecznościowych, gdzie wiele osób czuje się bezkarnie, bo wydaje im się, że wypowiadają się anonimowo. Przeglądając profile kobiet dzielących się z innymi refleksjami na temat swojego życia rodzinnego, praktycznie każdego dnia spotykam się z nieprzyjemnymi sytuacjami. Na każdy wartościowy i szczery wpis na Instagramie czy Facebooku przypada dziesięć komentarzy, w których matki wyzywane są od najgorszych i nie otrzymują zrozumienia. Bierzesz dziecko do restauracji – źle, zostajesz z nim w domu – też źle, bo nie nauczy się właściwego zachowania. Jest Ci trudno znaleźć czas na makijaż – jesteś nieporadna, na co dzień wkładasz najlepsze ubrania – jesteś egoistką. W zasadzie nie ma dobrego rozwiązania, by nie zostać skrytykowanym. Podziwiam mamy tak szczerze piszące o swoim macierzyństwie, bo we mnie jest zbyt dużo lęku przed oceną. Na szczęście istnieje wiele tematycznych portali czy też eksperckich kont prowadzonych przez psycholożki, logopedki lub lekarki, które publikują materiały wspierające rodziców i popularyzujące oczywistą wiedzę, że bycie mamą czy tatą to zadanie wymagające ogromnych zasobów, których czasem po prostu brakuje i potrzebne jest wsparcie otoczenia, by rodzic mógł naładować baterie.
Czy dzieci potrafią nazywać swoje uczucia? A my, dorośli? Co w rozmowie z kilkulatkiem może wprawić nas w zakłopotanie? A jeśli my sami nie potrafimy mówić o uczuciach? I dlaczego niektórzy ludzie mają taką łatwość, a innym przychodzi to z ogromnym trudem?
Na umiejętność rozmowy o uczuciach własnych i innych osób wpływa bardzo wiele czynników. Są to zarówno życiowe doświadczenia, jak i czynniki indywidualne wynikające z temperamentu. Istotne są nasze przeżycia z wczesnego dzieciństwa i to, w jaki sposób nasi rodzice podchodzili do tematu. Na to, co nasza rodzina uważa za właściwe, m...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
