Wiele badań poświęconych psychologicznym aspektom cukrzycy, moje doświadczenia psychoterapeutyczne i fakt bycia diabetykiem z typem 1 cukrzycy pokazują, że chorobie może towarzyszyć podatność na zwiększony poziom lęku, problemy ze snem (ataki paniki, zespół lęku uogólnionego) i obniżony nastrój, który może prowadzić do depresji. Wielu diabetyków skarży się na problemy poznawcze związane z koncentracją uwagi, pamięcią czy wolniejszym przetwarzaniem informacji. Wszystkie te elementy mogą być związane z codziennymi zmianami w poziomie glikemii. Nie zawsze jest to w pełni kontrolowalny proces.
Cukrzycowe dylematy
Zarządzanie chorobą przewlekłą jest procesem, który towarzyszy diabetykowi do końca życia. Młode osoby mogą widzieć swoje ograniczenia w związku z chorobą i czuć się odmiennymi w porównaniu z rówieśnikami. Zastanawiają się, czy uda się zbudować przyjaźń, relacje romantyczne i mieć dzieci. Jak to będzie ze znalezieniem pracy, czy uda się funkcjonować z cukrzycą na emeryturze i poradzić sobie z kosztami długotrwałego leczenia?
Cukrzyca to nie tylko leki doustne, ale również podanie insuliny. Wielokrotne wstrzyknięcia wymagają zatrzymania się w codzienności, a pompa insulinowa, choć pomocna, jest dość kosztowna w utrzymaniu. U młodych kobiet powoduje czasami obawy, gdzie ją wygodnie i bezpiecznie nosić pod ubraniem. Jak opanować drżenie rąk, niepokój czy pewien rodzaj splątania utrudniający zebranie myśli, związany z hipoglikemią (obniżony poziom cukru)? Osoby z cukrzycą obawiają się przeoczyć jej sygnały w trakcie jazdy samochodem lub w czasie snu. W przypadku hiperglikemii (zbyt wysoki poziom cukru) diabetyk może czuć się senny i nie uczestniczyć w pełni w kontakcie z drugim człowiekiem.
Emocjonalne huśtawki… smutek, bezradność, lęk, złość
Diabetyk może czuć, że choroba wpływa na jego relacje z innymi, zarówno te nowe, jak i te długotrwałe – przyjacielskie oraz małżeńskie. Często słyszę w gabinecie o braku zrozumienia wśród przyjaciół czy bliskich, którzy żyjąc z chorym, nie mają uważności na trudniejsze chwile lub dłuższe okresy związane z wypaleniem chorobą. Takie obserwacje często obniżają nastrój. Myśli, jak uniknąć wahań cukru, hiper- i hipoglikemii, które towarzyszą życiu z cukrzycą przez wiele lat, mogą przytłaczać.
Wypalenie cukrzycowe może nawracać w związku z różnymi trudnymi okolicznościami. Jest ono szczególnie widoczne u osób, którym bardzo zależy na tym, by ich życie było jak najbardziej zbliżone do życia osoby zdrowej. Diabetykom z silnym poczuciem kontroli trudno jest przyjąć, że cukrzycy nie da się idealnie kontrolować, nawet mając ogromną wiedzę i doświadczenie.
Długotrwała niepewność związana z próbą utrzymania glikemii w ryzach może powodować nie tylko psychiczne wyczerpanie, przeciążenie, ale też lęk, bezradność i zaburzenia lękowe w różnych postaciach. Często pacjenci z cukrzycą zgłaszający się po pomoc mówią, że zależy im na długim życiu bez powikłań, ale boją się hipoglikemii i miewają momenty bezradności wobec choroby. Sam spadek poziomu cukru już jest biologicznym generatorem lęku i może prowadzić do ataków paniki. Wielu diabetyków obawia się utraty przytomności i poczucia splątania oraz jak to zostanie odebrane przez otoczenie. To zmniejsza pewność siebie i może prowadzić do braku uczestnictwa w życiu społecznym.
Sytuacje związane z trudnością w kontroli poziomu cukru mogą zwiększać uogólniony lęk o przyszłość, generując nieustanne zamartwianie się. Ono zwrotnie nakręca negatywne myśli, które nasilają skupienie na nieprzyjemnych emocjach i większe ich przeżywanie. Codzienność staje się coraz bardziej przytłaczająca.
Cukrzyca wymaga wiedzy, ale przede wszystkim znajomości siebie. To nie tylko poznanie reakcji ciała, ale także wiedza o ich wpływie na emocje, myślenie i działanie. Widzenie jasnych stron życia, gdy jest tak dużo cukrzycowych obowiązków, czasami nie jest łatwe. Cukrzyca jest faktem, który zaistniał w życiu chorego, ale to, jakie znaczenie mu nada, może już zależeć od samego diabetyka i osób, które są w jego życiu. Choroba nie definiuje nikogo w całości. Może utrudniać życie, ale nie zabiera wszystkiego.
POLECAMY
Utrzymanie prawidłowego poziomu cukru to zagadnienie/wyzwanie wymagające przemyślanych rozwiązań.
Dużą popularnością cieszą się preparaty roślinne na prawidłowy poziom glukozy we krwi. Czy warto po nie sięgać? Okazuje się, że tak.
Azjatycki gurmar, za sprawą zawartych w liściach kwasów gymnemowych, wiąże w jelicie glukozę hamując jej nadmierne wchłanianie. Ponadto wpływa na regenerację miąższu trzustki oraz stymulację komórek β do wydzielania insuliny. Gurmar posiada jeszcze jedną cenną właściwość – blokuje odczuwanie smaku słodkiego, zmniejszając tym samym chęć na słodycze.
Zawarte w liściach morwy białej alkaloidy 1-DNJ hamują enzymy rozkładające cukry złożone, co skutkuje zmniejszeniem wchłaniania glukozy i ograniczeniem glikemii po posiłkowej.
Składnikiem o równie potwierdzonym działaniu jest chrom, który pomaga w utrzymaniu prawidłowego poziomu glukozy we krwi oraz wspomaga działania insuliny przyczyniając się do prawidłowego metabolizmy makroskładników.
INSULAN to suplement diety zawierający unikalne połączenie trzech opisanych składników, których działanie regulujące poziom cukru udokumentowane jest szeregiem badań i publikacji naukowych. Dodatkowo skład Insulanu wzbogacony jest witaminami B6, B12 i kwasem foliowym, które pomagają w utrzymaniu prawidłowego metabolizmu homocysteiny.
