Do języka naukowego déjà vu wkroczyło za sprawą francuskiego psychiatry M. Arnauda na spotkaniu Towarzystwa Medyczno-Psychologicznego 24 lutego 1896 r. w Paryżu. Wiele wyjaśnień tego zjawiska odwoływało się do reinkarnacji czy telepatii. Na przykład dr Chari (1964) sugerował, że wrażenie familiarności charakterystyczne dla doświadczenia déjà vu pochodzi z pamięci poprzedniego życia. Maurice Maeterlinck, belgijski dramaturg, odwoływał się do pamięci doświadczeń prenatalnych. G.E. Berrios z University of Cambrige w książce Memory Disorders in Psychiatric Practice (1995), dodatkowo odróżniał rzeczywisty fakt poprzedniego życia od wrażenia poprzedniego życia i rozważał, czy doświadczenie déjà vu dotyczy tego pierwszego, czy drugiego.
POLECAMY
W roku 1844 Artur Landbroke Wigan wprowadził ideę „podwójnego mózgu”. Twierdził on, że w czasie, gdy jeden mózg funkcjonuje, drugi znajduje się w stanie uśpienia. Pomimo tego odbiera informacje. Déjà vu pojawiałoby się w tym wypadku, gdy mózg powraca ze stanu uśpienia do normalnego działania i porównywało aktualną percepcję z tą nabytą podczas uśpienia.
Spekulacji i domniemań na temat deja vu było i jest bardzo wiele, czego konsekwencją jest coraz większa ilość mitów odnoszących się do tego zjawiska.
Ot...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
