Dan Ariely, znany ekonomista behawioralny, przytacza następującą anegdotę. Pablo Picasso został kiedyś poproszony przez pewną kobietę o wykonanie jej portretu. Po kilkunastu sekundach podobizna była gotowa. Doskonale odtwarzała rysy twarzy i cechy charakteru modelki. Picasso zapytany o cenę odparł, że życzy sobie 5 tys. dolarów. Oburzona kobieta stwierdziła, że to bardzo dużo za kilkanaście sekund pracy. Malarz odparł, że czas pracy jest znacznie dłuższy – obejmuje całe jego życie i dodatkowo te kilkanaście sekund. Nieporozumienie wynikało stąd, że ludzie żywią mylne przekonanie, że płacą tylko za czas wykonywanej pracy, a nie za ten potrzebny do zdobycia odpowiedniego doświadczenia, które umożliwia perfekcyjne wykonanie pewnych czynności.
Sam kiedyś zżymałem się, kiedy ślusarz zażądał okrągłej sumki za otwarcie skomplikowanego zamka. Praca zabrała mu niewiele czasu. Potem uspokoiłem się i w rozmowie z nim dowiedziałem się, że jego biegłość w otwieraniu zamków była wynikiem wielu doświadczeń. Ćwiczył z własnej inicjatywy otwieranie niemal wszystkich zamków,...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
