Uważaj na siebie

Ja i mój rozwój Praktycznie

Poprzez prosty trening mentalno-ruchowy możemy nauczyć się większego szacunku dla siebie, zdobyć siłę, by mierzyć się z sytuacjami, w których ktoś błędnie i krzywdząco nas ocenia. Dzięki treningowi współczucia możemy zyskać odwagę.

Współczucie oznacza wrażliwość i otwieranie się na trudne doświadczenia, a jednocześnie głębokie zaangażowanie w celu redukowania skutków tych doświadczeń. Pozwala na umiejętne, odważne i życzliwe bycie z tym, co trudne – bez krytykowania, obwiniania.

We współczuciu skupiamy się na poczuciu odpowiedzialności. Współczucie pomaga odnaleźć to, co w trudnej chwili wesprze nas i wzmocni, wskazuje, co robić, żeby nie tylko było łatwiej z tym, co nas dotyka, ale także pomaga sprawić, by było lepiej, byśmy wzrastali.

Współczucie składa się z trzech komponentów: umiejętności współczucia sobie samemu, umiejętności współczucia innym oraz umiejętności przyjmowania współczucia od innych. Trening współczucia zaczynamy od skupienia się na pierwszym z nich: od nauczenia się dawania tejże troski sobie.

Ugruntowanie w intencji

Na początek warto zatem zapytać siebie, co by ta troska oznaczała, jaka jest nasza intencja wobec siebie samego. Inaczej: czego byśmy potrzebowali, co by nas wspierało, na czym chcemy się skupiać. Intencja uruchamia motywację, a motywacja pozwala na zmianę sposobu bycia: w zachowaniu, wobec myśli, emocji, innych ludzi. Możemy powracać do tego pytania w każdym momencie i miejscu: stojąc w kolejce w sklepie, czekając na spotkanie czy nawet myjąc zęby. I nie ma znaczenia, jeżeli w trakcie dnia zapomnimy o naszej intencji, będziemy się niezgodnie z nią zachowywać. Zawsze możemy do niej powrócić. I pomyśleć pod koniec dnia, co rzeczywiście było z nią zgodne albo też, co było dobre.

Praktyka bezpiecznego miejsca

Współczucia uczymy się jako dzieci poprzez kontakt z innymi osobami, które bezwarunkowo dają nam wsparcie i poczucie bezpieczeństwa. Zatem aby zacząć ćwiczyć współczucie, dobrze będzie wyobrazić sobie miejsce, gdzie tak się czuliśmy. Nie musi to być dokładne, malarskie wyobrażenie; może będzie jedynie subtelnym poczuciem. Niezależnie od tego, jak wyraźnie uda nam się coś wyobrazić, już sama próba zaktywizuje systemy motywacyjne, afektywne i fizjologiczne w ciele.
Siadamy zatem lub kładzi...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI