Poranek. Pierwsze promienie słońca przeciskają się pomiędzy listkami brzozy, wpadają do ogrodu, powoli budząc jego mieszkańców do życia. Wolno stawiasz stopy na kamiennej ścieżce, potrącasz kwiaty lawendy, wzbijasz obłoki zapachów. Przeczesujesz dłonią miętę i zaglądasz pomiędzy liście paproci, ostróżek i hortensji. Wysokie trawy kołyszą się na wietrze. Przebywanie w pięknym otoczeniu i satysfakcja z ciężkiej, często fizycznej pracy, daje Ci poczucie odprężenia i relaksu.
Hortiterapia – nazywana również ogrodoterapią, ogrodolecznictwem, terapią zielenią – już w połowie XX w. została uznana przez wiele państw zachodnich za oficjalną metodę terapeutyczną. W Polsce dopiero od kilku lat wspiera rehabilitację osób z niepełnosprawnością fizyczną lub psychiczną. Istotą hortiterapii, bazującej na wrodzonej potrzebie kontaktu człowieka z naturą, jest wykorzystanie pracy w ogrodzie do poprawy kondycji psychicznej i fizycznej.
Praca w ogrodzie – i aktywna, i bierna – szybko przynosi efekty w postaci: zdecydowanego obniżenia poziomu stresu, wzrostu koordynacji ruchowej oraz równowagi, zwiększenia pewności siebie (co znacząco wpływa na wzrost poczucia własnej wartości), wzmocnienia siły mięśni, poprawy koncentracji uwagi, wzmocnienia samodzielności, większej dokładności oraz wytrwałości. Terapia w grupie poprawia umiejętności współpracy z innymi, co ma wpływ na ogólne podniesienie kompetencji społecznych.
Raj w ogrodzie
Ostatnie lata przyniosły ciekawe badania na temat pozytywnego wpływu roślin na zdrowie psychiczne ludzi. Okazuje się, że przebywanie wśród drzew i kwiatów nie tylko poprawia kondycję fizyczną i psychiczną człowieka, ale również wprowadza do codziennego życia wartości estetyczne i psychologiczne, sprzyja wyrażaniu swojej osobowości i wykorzystywaniu talentów. Praca w ogrodzie ma duże znaczenie dla osób starszych, bowiem dzięki niej czują się potrzebni.
Kontakt z naturą jest również niezbędny dla prawidłowego rozwoju psychicznego dzieci. Przebywając wśród drzew i kwiatów, w większym stopniu rozwijają one wyobraźnię i kreatywność, są bardziej ciekawe świata i mocniej zmotywowane do uczenia się o nim. Badania Tiny Waliczek oraz Jayne Zajicek z 1999 r. pokazują, że dzieci przebywające w ogrodach mają bardziej rozwinięte zachowania opiekuńcze, chętniej dbają o innych i pomagają słabszym, a także są bardziej odpowiedzialne.
Badacze sprawdzili również oddziaływanie pracy w ogrodzie na zachowanie młodzieży. Okazało się, że sprzyja ona obniżeniu agresywności, zwiększa ochotę do podnoszenia kwalifikacji i zdobywania wiedzy, mobilizuje też do poszukiwania pracy.
Z kolei badania przeprowadzone w 1996 r. przez dra Williama Sullivana i dra Francesa Kuo, dyrektorów Human Environment Research Laboratory z University of Illinois-Champaign dowiodły, że w rodzinach żyjących w domach otoczonych zielenią jest mniej agresji, przemocy, bicia dzieci niż w rodzinach mieszkających w otoczeniu bez roślinności. Wnioski z wielu badań nad wpływem kontaktu z przyrodą na zdrowie psychiczne i fizy...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
