Zacytowana bajka biskupa Ignacego Krasickiego odnosi się – jak to zwykle w bajkach – do sytuacji spotykanych w kontaktach międzyludzkich. W każdym rodzaju kadzenie jest nastawione na osiągnięcie jakiegoś – na ogół ukrytego – celu. Pierwszy przykład to prawienie komplementów. Celem ukrytym jest na ogół pozyskanie życzliwości osoby komplementowanej, na przykład uwiedzenie partnera (częściej chyba partnerki) i doprowadzenie do realizacji zamierzonego planu. Z męskiego punktu widzenia może to być doprowadzenie do sytuacji intymnej i uzyskanie symbolicznego przyzwalającego tak. Literatura ma bogaty repertuar sposobów i technik takiego uwodzenia – od Owidiuszowej Ars amandi po Fredrowską Sztukę obłapiania. Wszystkie te i niewymienione tu sposoby i techniki uwodzenia zawierają w sobie typowe środki językowe, czyli komplementy odnoszące się do zalet umysłu, charakteru, ale przede wszystkim do wyglądu, urody.
W każdej sytuacji uwodzenia toczy się pewien rodzaj gry językowej między partnerami. Gra ma na celu zwycięstwo jednej ze stron. Uwodziciel (rzadziej uwodzicielka) odniesie skutek, gdy jego partner(-ka) uwierzy w wartość słów wypowiadanych w t...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
