Po drugiej stronie samotności
Ja i mój rozwój Charaktery 5/2012
Żyjemy w paradoksie. Ludzka wspólnota nigdy do końca się nie dopełni, ale też nie zamkniemy się na siebie jako odrębne monady. Jesteśmy sami wobec śmierci, jednak po drugiej stronie tej samotności znajduje się głęboko człowiecze szukanie kontaktu.
MAGDA BRZEZIŃSKA: – Po przebudzeniu włączają radio, telewizor, otwierają lodówki, uruchamiają ekspresy, szeleszczą gazetami... Bohaterowie wyreżyserowanej przez Pana ostatnio „Nieskończonej historii...”, gdy tylko otworzą rano oczy, robią wszystko, by zagłuszyć swoje myśli. A Pan co robi po przebudzeniu?
PIOTR CIEPLAK: – To są mało szlachetne czynności: myję zęby, palę papierosa, a potem piję kawę na balkonie. Dzielę swoje życie na fazę pracy i „niepracy”. W fazie pracy, zwłaszcza tuż przed premierą, potok myśli krąży nieustannie, to wręcz lawina myśli! Nie mogę spać i nie mogę nie spać. Natomiast w fazie „niepracy” ogarnia mnie gnuśność, lenistwo myślowe i duchowe. I wtedy ratuje mnie ziemia – mam pod miastem kawałek pola, które zalesiam i zadrzewiam.
Zna się Pan na drzewach?
– Jestem zapalonym dendrologiem, mam dużo książek na temat drzew. A wszystko zaczęło się jakieś sześć lat
R
Kup najnowsze e-wydanie "Charakterów" z e-bookiem (pakiet Premium), a dostęp do tego artykułu oraz 7 tys. pozostałych tekstów na naszej stronie uzyskasz GRATIS! To się NAPRAWDĘ OPŁACA. Cena za miesiąc tylko 15 zł.
