Oszukując samych siebie

Joanna Piekarska: W książce Kłamstwa, którymi żyjemy pokazuje Pan, na jak wiele sposobów oszukujemy samych siebie. Dlaczego to robimy?
Jon Frederickson: Już jako dzieci uczymy się, że pewne nasze myśli, uczucia i reakcje sprawiają, że inni są zdenerwowani. Więc uczymy się je ukrywać, by ważne dla nas osoby zbytnio się nie niepokoiły. Albo zaczynamy kłamać na temat naszych uczuć, albo przełykamy kłamstwa, które usłyszeliśmy o sobie od innych.

Mówiąc o kłamstwach, mamy na myśli tkwienie w iluzjach, zaprzeczanie temu, co jest, czyli różne mechanizmy obronne. Czemu one służą?
To kłamstwa, które sobie mówimy nieświadomie, by uniknąć bólu. Podam przykład: pewna kobieta zdenerwowała się, gdy jej dorosły autystyczny syn wszedł na ulicę, nie rozglądając się. „Wściekłam się na niego” – stwierdziła. „Mało brakowało, a wpadł­by pod autobus. Powinien się ogarnąć i zachowywać jak każdy normalny

I
Staje