Twórczość bardzo często mylona jest z działaniami o charakterze artystycznym. Na rynku można znaleźć mnóstwo instytucji, które oferują „twórcze zajęcia dla dzieci”, ale gdy poprosimy o sprecyzowanie, na czym one polegają, okazuje się, że są to zwykle warsztaty plastyczne. Kiedy spytamy nauczycieli czy uczniów, które lekcje są twórcze – odpowiedzą, że zajęcia plastyczne, muzyczne, może teatralne. Owszem, związki między działaniami artystycznymi i twórczością są bardzo silne i dobrze widoczne, ale najczęściej popełniamy błąd uogólnienia.
Zdolności artystyczne powinniśmy traktować w oderwaniu od zdolności twórczych. Czym innym jest zdolność do odwzorowywania rzeczywistości w dwóch wymiarach za pomocą kredek, farb czy ołówka, czym innym jest zdolność rozpoznania sekwencji dźwięków i trafnego odpamiętania sekwencji ruchów, a czym innym wykorzystywanie tych zdolności do tworzenia dzieł oryginalnych. Łatwiej wyobrazić sobie kogoś, kto ma mnóstwo ciekawych pomysłów, których jednak ze względu na brak zdolności nie potrafi zrealizować, niż kogoś, kto mając zdolności w jakiejś dziedzinie, nie potrafi w jej ramach stworzyć niczego nowego.
Mylenie zdolności artystycznych z twórczymi wynika w dużej mierze z tego, że w przypadku przedmiotów artystycznych zdolności są rozwijane jednocześnie ze zdolnościami twórczymi. Uczniowie są zachęcani nie tylko do ćwiczenia swojego warsztatu, ale także do wykorzystywania wyobraźni i poszukiwania różnych sposobów wyrażania podobnych tematów (poprzez własną twórczość i przez obcowanie z różnego rodzaju dziełami twórczymi).
W pozostałych przedmiotach uwaga nauczyciela skupia się przede wszystkim na przekazywaniu wiedzy i tworzeniu warunków do jej zrozumienia przez uczniów, a nie na wspieraniu myślenia innowacyjnego. Uczniowie rzadko mają możliwość eksperymentowania myślowego, a poznając koncepcje naukowe, nie widzą przejawów nowatorstwa w myśleniu ich twórców. Stąd potocznie dzieli się prze...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
