Ewa Warmuz-Warmuzińska jest pedagogiem i autorką pierwszej w Polsce książki o filmoterapii. Prowadzi prelekcje filmowe, wykłady i szkolenia z zakresu znaczenia filmu w edukacji. Koordynuje na Śląsku projekt Akademia Planete + DOC.
„Film to życie, z którego wymazano plamy nudy”, powiedział wybitny reżyser Alfred Hitchcock. Powyższa maksyma to bardzo dobry wstęp do rozważań o możliwościach wykorzystania filmu w wychowaniu dzieci i młodzieży. Poprzez celowe i zaplanowane oddziaływanie na dzieci i młodzież za pomocą obrazu filmowego, można osiągać zamierzone rezultaty wychowawcze – najważniejsze jest takie dobranie dzieła filmowego, aby przystawało ono do możliwości jego odbiorców i wywierało na nich zamierzony wpływ.
POLECAMY
Działanie wychowawcze to tylko jedna z funkcji edukacyjnych filmu. Pozostałe funkcje to m.in.: poznawczo-stymulacyjna (film dostarcza informacji i mobilizuje do aktywności poznawczej), komunikacyjna i ekspresyjna (film uspołecznia jednostkę w grupie i umożliwia swobodne wypowiadanie się), kulturotwórcza (zapoznanie z dobrami kultury poprzez percepcję wzrokowo-słuchową), rekreacyjno-ludyczna (zaspokojenie potrzeby zabawy, rozrywki), terapeutyczna oraz wspieranie rozwoju. Każda z wymienionych funkcji wpisuje się w zadania, jakie zakłada się w procesie wychowawczym.
W ostatnich latach powstało wiele opracowań i badań na temat negatywnego wpływu mediów na dzieci i młodzież. Młodzi ludzie często nie mają autorytetów w najbliższym otoczeniu i poszukują ich tam, gdzie mają najprostszy dostęp – w mediach. W takich sytuacjach uwidacznia się wielkie znaczenie doboru filmowych treści. Nieodpowiednio dobrane rzeczywiście mogą spowodować, że odbiorca zaczerpnie z nich złe wzorce. Dobrane właściwie – mogą wpłynąć...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
