Arteterapia nie jest niewinnym rysowaniem, wyklejaniem witrażyków lub zabawą w teatrzyk. To uznana metoda, która wspomaga i kształtuje proces rozwoju osobistego. To twórczy trening, wykorzystujący w dużym stopniu element zabawy.
Arteterapia kształtuje pozytywne myślenie, pozwala na kontakt z podświadomością, wydobywa z niej wyparte lęki, sytuacje i zdarzenia, które często stanowią przeszkodę w procesie leczenia chorób i dysfunkcji. Przyczynia się do odczuwania radości i zadowolenia, a w konsekwencji wzmacnia układ odpornościowy i sprzyja „zdrowieniu” na płaszczyźnie umysłu, duszy i ciała.
Arteterapia ułatwia naukę
Z moich badań, przeprowadzonych w 2004 roku w szkołach podstawowych, wynika, że 80% uczniów powinno zostać poddanych terapii z powodu nieumiejętności uporządkowania własnego świata. W procesie edukacji arteterapia może wspomagać przedmiotowe nauczanie. Korzysta wtedy z technik i metod wpływających na rozwój osobowości twórczej. Należą do nich: drama, psychodrama, treningi kreatywnego myślenia, plastyka i teatr.
Arteterapię wyróżnia spośród innych metod to, że działa w sposób niewerbalny, a tym samym podświadomy, eliminując słowną wypowiedź ego, i wpływa na zainteresowanego poprzez powstający „produkt-dzieło”. Staje się ono często pretekstem do dyskusji o uczuciach i skrywanych emocjach. Rozmowa dotyczy jednak wytworu autora, a nie jego problemów.
Coraz częściej arteterapia stanowi dodatkowy przedmiot w szkołach, który ułatwia proces edukacji przedmiotowej – pomaga odnaleźć motywację do działania, uwrażliwia emocjonalnie i pozwala poznać ucznia poza schematem ławki szkolnej. Systematycznie prowadzone zajęcia z arteterapii pomagają osiągać sukcesy edukacyjne.
Na przykład zajęcia poświęcone malarstwu klasycznemu, realizowane metodą dramy – techniką „stop-klatki”, poprzez wejście w rolę bohaterów obrazów – pozwoliły uczniom czwartej klasy po roku ćwiczeń zapamiętać aż w 90 procentach prezentowany materiał.
Poprzez własne przeżycia (wejście w rolę) i posługiwanie się wyobraźnią twórczą i intuicją uczeń opanowuje wskazany temat. Poza tym w technikach arteterapeutycznych nie jest oceniany, dzięki czemu unika typowo szkolnych stresów.
Dramowe, niekonwencjonalne techniki plastyczne, bardzo lubiane przez uczniów, wzmacniają i utrwalają wiedzę przedmiotową, a tym samym motywują do dalszej pracy.
Praca nad sobą
Każda twórczość rozwija wyobraźnię i kształtuje pozytywne emocje. Dzięki twórczej aktywności poszukujemy nowych celów życiowych i uczymy się korzystać z intuicji.
Arteterapia pozwala nieustannie pracować nad przebudową własnej osobowości. Proces ten jest pasjonujący dzięki temu, że korzysta się w nim z różnorodnych technik artystycznych. Często arteterapia wydobywa z wnętrza nieuświadomione dotychczas zdolności, a ich rozwijanie może stać się nowym celem życiowym. Cel życiowy wyklucza zaś obojętność, która jest głównym hamulcem w procesie rozwoju osobistego.
Wspomaganie leczenia
W przypadku osób chorych arteterapia może wspierać leczenie. Wspomaga medycynę konwencjonalną, umożliwiając oswojenie choroby, znalezienie sensu i celu życia. Pracuje nad syndromem ofiary, który u ludzi chorych jest bardzo mocno zakorzeniony w podświadomości. Uczy umiejętności radzenia sobie z chorobą i problemami z nią związanymi. W leczeniu nowotworów arteterapia znakomicie uzupełnia metodę O. Carla Simontona, onkologa amerykańskiego. Metoda ta zakłada, że podłożem choroby często są nasze negatywne postawy i przekonania. Dzięki odpowiednim technikom terapeutycznym możemy je przezwyciężyć i zastąpić nowymi, pozytywnymi postawami i przekonaniami, które przyczynią się do odczuwania radości i zadowolenia. W konsekwencji wzmocnimy swój układ odpornościowy, sprzyjając zdrowieniu.
Prowadzone na przestrzeni wieków studia nad pacjentami dowodzą istnienia związków pomiędzy umysłem i ciałem. Klinicyści od dawna wiedzą, że praca nad emocjami pacjenta wspomaga wysiłki lekarzy. Arteterapia daje szansę niewerbalnego i podświadomego odnalezienia źródeł trudnych, niepożądanych myśli i emocji, przez co umożliwia pacjentowi ugruntowanie pozytywnej postawy w stosunku do choroby.
Negatywne emocje wywołują przygnębienie, poczucie beznadziejności, a w konsekwencji de...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
