Od 1 września w sklepikach szkolnych dzieci nie kupią już śmieciowego jedzenia. Ustawa, która właśnie tego dnia zaczyna obowiązywać, budzi wiele emocji u wszystkich zainteresowanych stron. I wcale nie przeważają emocje pozytywne, jak mogłoby się wydawać. Czy znaczy to, że wszyscy ci, którzy negatywnie wypowiadają się o nowych przepisach, nie chcą dobra dzieci (bo przecież ograniczenie dostępu do niezdrowego jedzenia jest działaniem dla ich dobra)? Niektórzy dyrektorzy szkół boją się, że nie będą potrafili odróżnić sprzedawanego w sklepiku jedzenia zdrowego od niezdrowego, przez co na szkołę będą nakładane kary.
POLECAMY
Sklepikarze boją się, że koszty przechowywania zdrowych produktów przekroczą ewentualne zyski z ich sprzedaży. Są też i tacy, którzy przekonują, że nowe przepisy doprowadzą do likwidacji ok. 30 tys. miejsc pracy w całej Polsce. Ze strony krytyków zmiany pada wiele argumentów na rzecz dotychczasowego stanu. Z kolei jej zwolennicy dziwią się, jak można być przeciw. Całe zamieszanie przestanie jednak dziwić, jeśli spojrzymy na nie z perspektywy psychologii procesu zmiany.
Każda zmiana, która przychodzi z zewnątrz, wywołuje opór
Organizm w naturalny sposób broni istniejącego stanu rzeczy, bo zmiana zawsze wiąże się z jakimiś kosztami. To, co trwa, jest znane i wygodne; to, co nowe, zmusza do niestandardowych działań, niejednokrotnie wymagających kreatywności. A więc opór wydaje się mniej kosztowny niż poszukiwanie nowych rozwiązań. Sprzedawcy będą musieli zastanowić się, jaką „zdrową” ofertą przyciągnąć młodzież do sklepiku; młodzież będzie musiała zastanowić się, co zjeść na drugie śniadanie zamiast pączka lub czipsów; władze szkoły będą...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
