Siła nazwy
POLECAMY
Po roku od wybuchu światowej epidemii COVID-19 Adam Grant, psycholog organizacji i bestsellerowy pisarz, opublikował w „New York Timesie” artykuł, w którym opisał dokładnie ten termin, który sam od lat po kryjomu badałem. Nosił on tytuł Istnieje nazwa na to poczucie przygnębienia, które odczuwasz: to poczucie stagnacji i pustki. Rozpoczynał się słowami: „Z początku nie rozpoznałem objawów, które są powszechnie znane. Przyjaciele zwierzali mi się, że mają problemy z koncentracją uwagi. Koledzy donosili, że pomimo majaczących na horyzoncie szczepionek nie cieszyli się na nadchodzący 2021 rok. Jedna z kobiet z mojej rodziny siedziała do późna, by po raz kolejny obejrzeć Skarb narodów, chociaż znała ten film na pamięć. A ja, zamiast wyskakiwać z łóżka o 6.00, leżałem do 7.00, grając z przyjaciółmi w Words”. U Granta i wielu innych osób poczucie stagnacji i pustki wkradło się po okresie silnego stresu, żalu albo samotności – lekkiego znużenia psychicznego, które łatwo zignorować, ponieważ jednym z jego objawów jest obojętność.
Poczucie stagnacji i pustki pojawia się powoli i niepostrzeżenie, a potem nagle czujesz się nim przytłoczona/przytłoczony. Proste „jak się masz?” można odebrać, jak pytanie egzaminacyjne, które sprawia, że gorączkowo szukasz społecznie akceptowalnej odpowiedzi, chociaż nie do końca ją znasz.
Publikacja Granta zyskała ogromną popularność, stając się najczęściej czytanym artykułem roku „New York Timesa”. Najwyraźniej istniała głęboka potrzeba stworzenia słownictwa opisującego walkę, którą toczyły miliony ludzi – nastolatków, pracowników obsługi klienta, rodziców, przepracowanych fachowców wszystkich profesji oraz tych, którzy opłakiwali stratę bliskich osób – ale trudno im było wyrazić ją słowami. Celebryci i członkowie rodzin królewskich na równi z nimi tweetowali o napadach poczucia stagnacji i pustki. Trevor Noah podzielił się tym doświadczeniem w Madison Square Garden podczas show, na który wyprzedano wszystkie bilety. W dwudziestotysięcznym tłumie zapadła głucha cisza.
Czy cierpisz na poczucie stagnacji i pustki?
Czy twierdząco kiwasz głową, rozpoznając objawy z poniższej listy?
Czujesz przygnębienie emocjonalne. Trudno ci wykrzesać z siebie ekscytację z powodu zbliżających się wydarzeń i kamieni milowych w twoim życiu.
Zalewa cię poczucie nieuchronności. Sytuacja życiowa wydaje się coraz bardziej uwarunkowana czynnikami zewnętrznymi.
Łapiesz się na tym, że odwlekasz na później zadania w pracy i w życiu prywatnym i coraz częściej pojawia się u ciebie nastawienie „po co w ogóle próbować”.
Coraz więcej rzeczy wydaje ci się nieistotnych, płytkich albo nudnych.
Nieustanie towarzyszy ci niepokój, że brakuje ci czegoś, dzięki czemu znowu poczujesz się kompletna/kompletny, ale nie wiesz, co to miałoby być.
Czujesz się oderwana/oderwany od swojej społeczności i/albo wyższego celu.
Kiedyś twoja praca dawała ci poczucie sensu, a przynajmniej spełnienia, ale teraz, w szerszej perspektywie, sprawia wrażenie niepotrzebnej.
Regularnie doświadczasz mgły mózgowej (na przykład stojąc pod prysznicem, kiedy usiłujesz sobie przypomnieć, czy już umyłaś/umyłeś włosy).
Drobne komplikacje, z którymi kiedyś radziłaś/radziłeś sobie bez wysiłku, teraz sprawiają, że czujesz się przegrana/przegrany. Czujesz się tak, jakby pozbawiono cię korzeni.
Czujesz się osaczona/osaczony przez ludzi o zdecydowanych poglądach, ponieważ jesteś coraz bardziej niepewna/niepewny swoich własnych.
Trudno ci znaleźć w sobie motywację, by zwrócić się do przyjaciół i rodziny, by podtrzymać relacje, które kiedyś były dla ciebie ważne. Coraz rzadziej czujesz bliskość z ludźmi.
Nie potrafisz zobaczyć i rozpoznać swoich silnych i słabych stron. Nie umiesz określić, z czym sobie dobrze radzisz, a co powinnaś/powinieneś poprawić. Twoje poczucie własnej wartości wyraźnie słabnie albo gwałtownie spada.
Za parę stron będziesz mieć okazję, by dokonać bardziej formalnej oceny. Ale jeśli kilka spośród powyższych stwierdzeń brzmi prawdziwie w odniesieniu do ciebie albo kogoś, kogo kochasz, to dzięki tej książce zrozumiesz dlaczego – i co zrobić, kiedy utkniesz w błędnym kole, z którego nie możesz się wyrwać.
Fragment pochodzi z książki Wyczerpani. Jak odzyskać radość życia w świecie, który przytłacza, która niedawno ukazała się nakładem Wydawnictwa Agora.
Książkę można kupić tutaj: Wyczerpani. Jak odzyskać radość życia w świecie, który przytłacza - Wydawnictwo Agora
