Życie bez celu nie ma sensu.
Myślę, że posiadanie wyraźnie określonych celów niewątpliwie nadaje życiu sens z perspektywy indywidualnej. Nie oznacza to jednak wcale, że brak takich celów pozbawia życie sensu z perspektywy bardziej ogólnej. Czyjeś życie bez celów może nadać sens życiu drugiego człowieka, który będzie się tym pierwszym na przykład opiekował albo po prostu go kochał. Ludzie wierzący mogą rozpatrywać sens życia z perspektywy nadprzyrodzonej, którą człowiekowi niewierzącemu może być trudno zrozumieć.
Lepsze są cele bliskie, możliwe do osiągnięcia w krótkim czasie, niż odległe.
Co to znaczy „lepsze”? Jeśli oznacza to „dostarczające szybkiej nagrody”, to się zgadzam. Niektórzy ludzie nie umieją odraczać wzmocnień, oczekują natychmiastowej satysfakcji. Jeśli jej nie otrzymują, rezygnują z celu. Jest to jednak objaw niedojrzałości emocjonalnej. Człowiek dojrzały emocjonalnie umie odraczać nagrody i wytrwale dążyć do celów odległych.
Chodzi nie o to, by złapać króliczka, ale by gonić go.
W przypadku niektórych osób jest to prawda. Te osoby nie są zorien...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
Dołącz do 50 000+ czytelników, którzy dbają o swoje zdrowie psychiczne
Otrzymuj co miesiąc sprawdzone narzędzia psychologiczne od ekspertów-praktyków. Buduj odporność psychiczną, lepsze relacje i poczucie spełnienia.
