Uczony na medal

Wstęp

W ciągu ostatniego dziesięciolecia ukazało się w Polsce kilka opracowań historii psychologii, głównie tłumaczeń z języków obcych. W żadnej z tych książek nie pojawia się nazwisko Howarda C. Warrena. A przecież medal jego imienia, wręczany dorocznie w Princeton, uznawany jest za jedno z najważniejszych wyróżnień psychologicznych w Stanach Zjednoczonych.

Chociaż większość monografii dotyczących historii psychologii marginalizuje postać Warrena, on sam był autorem ponad trzystustronicowej pracy z tego zakresu: A history of the association psychology (1921), która stanowiła rozwinięcie jego dysertacji doktorskiej. Warren był również tłumaczem – przełożył klasyczną rozprawę francuskiego socjologa Gabriela Tardé Les lois sociales. Esquisse d’une socjologie (jako Social Laws, 1899). Jego zainteresowania psychologiczne zaskakują swoją rozległością: pisał o procesach pamięci i wrażeniach, o psychologii dziecka, o podświadomości, a nawet o etyce. Nie sposób nie zauważyć filozoficznego kontekstu jego rozważań. Warren poszukiwał bowiem „złotego środka” między fizjologicznymi a filozoficznymi podstawami psychologii.

Medal Warrena (The Howard Crosby Warren Medal) został ustanowiony jako odznaczenie honorujące wybitnych eksperymentalistów, patronuje mu Society of Experimental Psychologists. Nagrodą – po raz pierwszy wręczoną w 1936 roku – wyróżniono dotychczas prawie osiemdziesiąt osób. Medalu nie przyznano tylko dwukrotnie: w 1944 i 1946 roku. Pierwszymi laureatami byli dwaj psychologowie, pionierzy badań w zakresie fizjologii słuchu: Ernest Glen Wever (1902-1991) i Charles William Bray II (1904-1982). Otrzymali go za pracę pt. The nature of the acoustic response..., opublikowaną sześć lat wcześniej. W gronie osób uhonorowanych tym medalem znaleźli się tak znani uczeni, jak: Ernest R. Hilgard (1940), Burrhus F. Skinner (1942), Clark L. Hull (1945), Wolfgang Köhler (1947), Haldan Keffer Hartline (1948), James Jerome Gibson (1952), Harry F. Harlow (1956), Donald O. Hebb (1958), Roger W. Sperry (1969) oraz Endel Tulving (1982). Większość wyróżnionych, zwłaszcza w ostatnim półwieczu, otrzymała Medal Warrena za prace badawcze dotyczące neurobiologicznych mechanizmów percepcji i pamięci.

Niewinny urok nagości

W roku 1933 Warren zamieścił w piśmie „Psychological Review” artykuł o bardzo nietypowej tematyce. Było to obszerne studium poświęcone społecznemu nudyzmowi i tabu ciała. Pikanterii dodaje fakt, że autor – zbierając do niego materiały (jak na prawdziwego badacza przystało) – spędził ponad tydzień w pionierskiej kolonii nudystów, założonej na początku XX wieku przez Paula Zimmermanna nieopodal niemieckiej wioski Klingberg (Schleswig-Holstein). Zdaniem Warrena, szeroko rozpowszechnione tabu związane z obnażaniem ludzkiego ciała jest godnym uwagi fenomenem psychologii społecznej. Odzież jest noszona nie tylko w celach ochrony czy ozdoby, lecz i po to, by ukrywać różne części ciała przed wzrokiem innych ludzi. Tabu ciała jest uniwersalne, spotyka się je u różnych ras i kultur, w różnych strefach klimatycznych i okresach historycznych. Przesłanki skrywania ciała są różnorakie, lecz wielu psychologów twierdzi, że jest ono głównie wynikiem działania pierwotnego „in...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI