Katarzyna Mariańczyk: – Co kryje się pod nazwą „Schizofrenia – Otwórzcie Drzwi”?
Anna Bielańska: – To międzynarodowy program, którego naczelnym celem jest zmiana postaw wobec osób chorych psychicznie. Ludzie wciąż niewiele widzą o schizofrenii i stąd bierze się mnóstwo uprzedzeń do chorych. W tym roku 18 września będzie obchodzony IV Dzień Solidarności z Osobami Chorymi na Schizofrenię. W różnych miastach Polski odbędą się między innymi wystawy, koncerty, wieczory poezji. Ten dzień to taki głośny apel: pamiętajcie o osobach chorych psychicznie, nie bójcie się, zauważcie je! Chcemy mówić o tym, czym jest zaburzenie psychiczne, z jakimi problemami spotyka się chory po powrocie ze szpitala, a przede wszystkim pokazać, że może on prowadzić normalne życie.
– Czym jest schizofrenia?
– To choroba powodująca zamieszanie w uczuciach, w psychice i w postrzeganiu rzeczywistości. Osobę cierpiącą z powodu schizofrenii zawodzą zmysły, wyobrażenia stają się jej rzeczywistością. Może na przykład słyszeć głosy, których nie ma. Dodatkowo przeżywa ogromny lęk, trwa w poczuciu zagrożenia, wycofuje się. Czasami spędza mnóstwo czasu zamknięta w swoim pokoju, prawie albo w ogóle nie wychodzi. Członkowie rodziny zazwyczaj nie traktują takiej sytuacji jako sygnału ostrzegawczego. Tłumaczą sobie na przykład, że syn ma dołek, bo nie dostał się na studia. Z pewnością zaniepokoiłyby ich niekontrolowane wybuchy złości czy nagła agresja. Natomiast gdy ktoś jest trochę bardziej wycofany, można tego nie zauważyć. A on najbardziej potrzebuje pomocy właśnie wtedy, gdy czuje w sobie coraz więcej chaosu, napięcia i smutku.
– Skąd chory ma wiedzieć, że właśnie nadszedł moment, w którym powinien prosić o pomoc?
– To może być na przykład taki poziom lęku, że nie śpi się kilka nocy, lub taki natłok emocji, którego nie można wytrzymać. Niestety nie zawsze da się rozpoznać takie sygnały. Dzisiaj ludzie już chętniej idą po poradę do psychologa czy psychiatry. Chodzi właśnie o to, żeby się nie wstydzić, powiedzieć zaufanej osobie o swoich problemach.
– A więc najważniejsze, żeby nie zostać samemu?
– To szczególnie ważne. Ludzie często wstydzą się swoich przeżyć lub nie mówią o nich, bo brak im rozeznania, co się dzieje. Wówczas bezcenna staje się obecność kogoś z zewnątrz, kto może to zauwa...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
