Hakan Nesser, jeden z wielkiej kolekcji szwedzkich autorów powieści kryminalnych, napisał, że „istnieje zasadnicza różnica pomiędzy poszukiwaniem szczęścia a poszukiwaniem sensu. (…) Prościej jest szukać szczęścia”. Ale chwilę później wspomina o jednej ze swoich bohaterek, która tak była zajęta szukaniem sensu, że nie potrafiła odczuwać szczęścia. O ile zgadzam się z Nesserem, że czym innym jest poszukiwanie sensu, a czym innym poszukiwanie szczęścia, to nie potrafię zgodzić się z myślą, że sens i szczęście to alternatywa – albo jedno, albo drugie.
Brak jednego jakże często oznacza też brak drugiego, a sama teza Nessera jest kolejnym nawrotem do nieśmiertelnego romantycznego przeciwstawienia serca (szczęście) rozumowi (sens).
Ludzie rozstają się z obu tych powodów: i dlatego, że chc...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
