PRZYZIEMNI MARZYCIELE.

Wstęp

Dlaczego marzenia uczniów są tak konwencjonalne? Rzadko który młody człowiek jest na tyle silny wewnętrznie, by wykraczać poza schemat. Zbyt oryginalni, zbyt odważni, zbyt błyskotliwi zazwyczaj odstają od ogółu, niechętnie są przyjmowani do grupy, pozostają poza nawiasem akceptacji. W najlepszym wypadku zostaną uznani za dziwaków.

Podobno najgorsza rzecz, jaką można zrobić człowiekowi, to odebrać mu nadzieję, marzenia o lepszym jutrze, lepszym życiu, własnej wielkości. Zakazać komuś marzyć to tak, jakby odebrać mu wolność. Pragnienia są naturalnym czynnikiem rozwoju i postępu. Im bardziej czegoś pragniemy, im więcej marzymy, tym życie staje się ciekawsze i barwniejsze. W wyobraźni możemy tworzyć wizje przyszłości bez żadnych ograniczeń, wymyślić, co tylko zechcemy. Zwykle wyobrażenia dotyczące przyszłości prowokują do próby ich urzeczywistnienia. Im bardziej są szczegółowe, tym bardziej jesteśmy świadomi, jak będzie wyglądała rzeczywistość, do której dążymy. Jednak istnieją pewne ograniczenia – kulturowe, związane z przekonaniami, wartościami, wychowaniem, wreszcie z ubóstwem wyobrażeń. Można zatem powiedzieć, że każdy ma takie marzenia, na jakie go stać.

Okres młodzieńczy, dojrzewanie to czas odkrywania możliwości wyboru przyszłych celów. Samopoznanie, samorealizacja są przypisane do tego okresu rozwojowego. Jest to jednocześnie czas krytycznej analizy rzeczywistości i prób znalezienia w niej własnej niszy. Dzisiejsi czternasto-, piętnastolatkowie żyją jednak w otoczeniu, które nie prowokuje tak wyobraźni, jak szara rzeczywistość PRL-u. Kiedy wszystko jest dostępne, nie ma powodu, dla którego warto byłoby marzyć – pozostaje tylko wiedzieć, jak po to sięgnąć.

Do podjęcia tematu związanego z wyobraźnią i myśleniem perspektywicznym sprowokowała mnie obserwacja, którą poczyniłam podczas pracy w gimnazjum. Otóż nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że uczniowie zachowują się tak, jakby nie zdawali sobie sprawy z późniejszych konsekwencji własnego postępowania. Mam tu na myśli zachowania przekraczające pewne normy społeczne: kradzież, agresja fizyczna, agresja słowna, oszczerstwa rzucane pod adresem rówieśników, grożenie, zastraszanie itp. Zaintrygowało mnie, czy jedną z podstawowych przyczyn takiego braku refleksji nad własnym postępowaniem
nie jest uboga wyobraźnia uczniów. Postanowiłam zbadać ich umiejętności kreowania wizji własnej przyszłości, a tym samym umie...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI