Dorota Krzemionka-Brózda: – Są religie, które zachęcają do ascezy i tłumienia seksualności. Są i takie, które afirmują ciało z jego seksualnością jako dzieło Stwórcy. Gdzie na tym wymiarze mieściłaby się Pana religia, judaizm?
Sacha Pecaric: – Na samym środku. Jest taki dowcip, że potrzeba 12 tysięcy aniołów, żeby ściągnąć rabina do łóżka, ale aż 24 tysięcy, aby go z tego łóżka wyciągnąć. Mądrość Talmudu dostrzega wszystkie pożądania. Kiedyś rabini się modlili, żeby znikła jecer hara, czyli skłonność do złego. U mężczyzny ta skłonność jest jednoznacznie kojarzona z pożądaniem. No i okazało się, że w konsekwencji nawet kury przestały znosić jajka. Więc modlili się, aby pożądanie wróciło, gdyż życie bez niego by nie zaistniało. Ta skłonność człowieka może dawać mu największe szczęście, ale może również stwarzać piekło. Judaizm nie odrzuca świata, lecz próbuje go podnieść na poziom duchowy, czy to dotyczy jedzenia, czy seksu. Jesteśmy na tym świecie, w tym ciele, jakby rozpięci między niebem a ziemią. Problem w tym, żeby się podnieść na wyższy duchowy poziom. Asceza nigdy w judaizmie nie była zalecana.
– Co jest w seksie najważniejsze i pozwala wznieść się na wyższy poziom?
– Człowiek przed ślubem jest plag gufa – pół ciała. Całym człowiekiem staje się dopiero wtedy, gdy znajduje swą żonę. To daje siłę do zrobienia pewnych rzeczy w życiu. Pierwsze przykazanie w Torze nakazuje, żeby mieć dzieci. Po to istnieje związek małżeński, który jest uświęcony. W ortodoksyjnym judaizmie są ścisłe reguły, kiedy można mieć stosunek z żoną. Gdy kobieta ma okres, wtedy jest duchowo nieczysta. Potem jeszcze przez siedem dni pozostaje nieczysta, a pod koniec tego okresu idzie do myk...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
