Justyna Nosal: – Programy profilaktyczne przeciwko przemocy i uzależnieniom opracowywane są w każdej szkole. Skąd wziął się pomysł na profilaktykę nudy i zniechęcenia?
Zespół: – To nieprawda, że uczniowie niczego nie chcą robić, nic ich nie interesuje i najchętniej w ogóle nie chodziliby do szkoły. Zbyt często jednak obserwowaliśmy znudzenie na lekcjach, wagary, włóczenie się po parkach i sklepach zamiast przyjścia do szkoły, a na przerwach snucie się po korytarzach z miną ofiary systemu edukacji. Dlatego postanowiliśmy napisać program profilaktyki szkolnej przeciwko nudzie w szkole, a w jego treść wpleść również profilaktykę z zakresu przemocy, AIDS, przestępczości, narkomanii oraz uzależnień od gier komputerowych, alkoholu i tytoniu.
– Dlaczego dzieci się nudzą?
– Programy nauczania nie zawsze uwzględniają zainteresowania młodzieży, a rodzice nie zawsze znajdują czas na wysłuchanie dzieci. Jesteśmy jednak zdania, że podczas każdej lekcji – obojętnie jaki to przedmiot i jaka klasa – można i trzeba wplatać ciekawe treści, ciekawe dla młodych ludzi. Oni chcą z nami rozmawiać, chcą żebyśmy zauważyli ich problemy. A my tego unikamy, zasłaniając się dziennikiem lekcyjnym i wytycznymi programu, z którym i tak nigdy nie wyrabiamy się w czasie. Potem dziwimy się doniesieniom w prasie o aktach przemocy, narkomanii, braku szacunku, społecznym niedostosowaniu dzieci i młodzieży. I przyłączamy się do chórku sceptyków, głosząc upadek autorytetów i brak dobrej woli młodzieży... Narzekanie to podobno nasza cecha zawodowa. Ale kto pokaże dzieciakom, jak atrakcyjnie spędzać czas wolny?
– Co było zarzewiem pomysłu?
– Pomysł na nasz program zrodził się po zdiagnozowaniu w gimnazjach problemu pozornie nieuzasadnionej niechęci dzieci do szkoły. Jeden z pedagogów stwierdził, iż u podstaw owej niechęci leżą różnego rodzaju lęki, a samo zjawisko w literaturze fachowej nazywane jest fobią szkolną1....
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
