W serii Mity i nonsensy psychologii przedstawiłem niektóre popularne mity na temat ważnych zjawisk należących do domeny psychologii. Większość z nich dotyczyła problematyki motywacji działania. Co ważne, te błędne przekonania podzielają nie tylko amatorzy, ale też niemała grupa zawodowych psychologów.
Były to w kolejności: mit o korzyściach płynących z rywalizacji, a zwłaszcza o produktywności rywalizacji; mit, wedle którego silna presja i popędzanie zwiększa motywację i polepsza skuteczność działania; mit pozytywnego myślenia jako sposobu na polepszenie własnych osiągnięć; mit, wedle którego posiadanie talentów jest wystarczającym warunkiem powodzenia w realizacji działania; mit dotyczący inteligencji jako fundamentalnej cechy warunkującej sprawność radzenia sobie w zadaniach życiowych; mity na temat samooceny, jej samowystarczalności i warunku dobrostanu; mit jakoby dla sprawnego działania wystarczyło detaliczne przedstawienie sobie celu; prostomyślne mity na temat funkcji oceniania i wreszcie mit o powtarzalności jako stałym, koniecznym warunku zachowań i ich konsekwencji.
Łatwo, oczywiście, wymienić i opisać więcej takich błędnych, a popularnych przekonań. Niektórzy, na przykład Scott O. Lilienfeld, Steven Jay Lynn, John Ruscio i Barry L. Beyerstein w swojej książce 50 wielkich mitów psychologii popularnej. Półprawdy, ćwierćprawdy i kompletem bzdury opisali – jak wynika z tytułu – kilkadziesiąt mitów, w dodatku „wielkich” (co nakazuje myśleć, że są też inne, małe mity). Co ciekawe, wymienieni autorzy nie wspomnieli o żadnym z mitów opisanych w naszej serii. Niejeden mit opisali też Sławomir Jarmuż i Mirosław Tarasiewicz w swojej książce Alfabet mitów menedżerskich, czyli o pułapkach bezref...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
