„W połowie roku szkolnego rozpoczęłam pracę w nowej szkole. Objęłam wychowawstwo w drugiej klasie gimnazjum. Decydując się na tę posadę, nie zdawałam sobie sprawy, jak trudne będzie to wyzwanie. Problemy pojawiły się już na początku. Uczniowie, zżyci z poprzednią wychowawczynią i zaskoczeni naglą zmianą, nie chcieli mnie zaakceptować. Ich niechęć, a chwilami nawet wrogi stosunek odczuwałam na każdym kroku i nie bardzo potrafiłam sobie z tym poradzić. Za wszelką cenę jednak starałam się nie okazywać własnej słabości. Byłam wymagająca i surowa, a w kontaktach z klasą koncentrowałam się na biologii – przedmiocie, którego uczyłam. Jakoś dobrnęłam do końca roku, ale kosztowało mnie to bardzo dużo. Czy można było uniknąć tego stresu?”
Zofia S. ze Słupska
Zmiana wychowawcy lub nauczyciela jest zawsze dla uczniów dużym przeżyciem, a może być nawet poważnym problemem. Historia opisana przez panią Zofię najlepiej to ilustruje. Widać wyraźnie, że nikt w tym gimnazjum nie zadbał o to, by pomóc dzieciom w odnalezieniu się w tak trudnej sytuacji.
Jak więc przeprowadzić młodzież przez to niełatwe doświadczenie?
Różne mogą być okoliczności i nastroje towarzyszące temu wydarzeniu. Bywa, że nauczyciel odchodzi ze szkoły z własnej inicjatywy (np. z powodów życiowych, zdrowotnych, rodzinnych, kariery zawodowej), ale bywa też i tak, że zostaje z pracy zwolniony. Niezależnie jednak od przyczyny odejścia, nauczyciel powinien w tym momencie poświęcić uczniom szczególną uwagę.
Przede wszystkim powinien uprzedzić klasę o nieuniknionej zmianie, tak by pojawienie się nowego wychowawcy czy nauczyciela przedmiotu nie spadło na młodzież jak grom z jasnego nieba. Informując uczniów o swym odejściu, trzeba koniecznie podać powód tej decyzji, unikając, rzecz jasna, deklaracji w rodzaju: „już nie mogę z wami wytrzymać” czy: „pokłóciłem się z dyrektorem” nawet, jeżeli tak jest w istocie. Można wspomnieć ogólnie np. o „zaistniałych kontrowersjach” albo odwołać się d...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
