Na tropach pamięci

Mózg i umysł Laboratorium

Sądzimy, że albo coś zapamiętujemy, albo nie. Badania nad pamięcią ujawniają, jak bardzo złożone są jej mechanizmy. Jak wiele procesów i rodzajów pamięci pozwala nam utrwalić to, co było, jest, a nawet będzie.

1885
Hermman Ebbinghaus wydaje książkę Über das Gedächtnis (O pamięci), w której przedstawia wyniki pierwszych eksperymentalnych badań nad pamięcią. Ebbinghaus, ustalił, że czas potrzebny na nauczenie się jednego elementu rośnie wraz ze zwiększaniem się liczby elementów w szeregu. Wykazał również, że liczba przypominanych informacji spada gwałtownie tuż po zakończeniu procesu zapamiętywania, po czym następuje dalsze, ale znacznie wolniejsze, zapominanie. Wyniki jego badań obrazuje krzywa zapominania.

1900
Georg Elias Müller i Alfons Pilzecker w monografii Experimentelle Beiträge zur Lehre vom Gedächtnis (Eksperymentalny wkład do nauki o pamięci) stwierdzają, że zapamiętywane treści nie trafiają do pamięci natychmiast w ustabilizowanej i trwałej formie, lecz potrzeba czasu, aby się w pełni ukształtowały, czyli skonsolidowały. Oznacza to, że zanim pamięć danego materiału zostanie skonsolidowana, pozostaje wrażliwa na różnego rodzaju zakłócenia.

1904
Richard Wolfgang Semon w pracy Die Mneme zaproponował biologiczne spojrzenie na problematykę pamięci. Zdaniem autora, przejawami pamięci są również zjawiska dziedziczności. Semon wprowadził pojęcie engramu na określenie zmian zachodzących w układzie nerwowym, przechowujących przeszłe doświadczenia. Engram wszedł na stałe do terminologii psychologicznej i jest obecnie stosowany zamiennie z pojęciem śladu pamięciowego. Popularności nie zyskały natomiast inne zaproponowane przez Semona terminy: ekworia na określenie procesu odpamiętywania i engrafia jako nazwa zapamiętywania.

1912
Edward Abramowski publikuje wyniki pierwszych polskich badań eksperymentalnych nad pamięcią w obszernym (trzytomowym) dziele Badania doświadczalne nad pamięcią. Prowadzone przez Abramowskiego badania dotyczyły m.in. zapamiętywania, zapominania oraz podświadomości. W swoim dziele autor zajął się również analizą natury pamięci oraz zaproponował oryginalną koncepcję dynamiki śladu pamięciowego. Odkrył i opisał zjawisko reminiscencji oraz efekt „mam to na końcu języka”.

1913
Philip Boswood Ballard opisuje zjawisko reminiscencji, czyli występowania w odpamiętaniu odroczonym większej liczby elementów niż bezpośrednio po uczeniu się. Ponieważ jego praca ukazała się...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI