autor Paula Pilarska
Przebieg zajęć
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, jak myśli noworodek, jak niemowlę, a jak przedszkolak? Czy niemowlęta w ogóle myślą? Czy inteligencja jest czymś stałym, odziedziczonym? A może wpływ na jej rozwój ma też środowisko, w jakim jesteśmy wychowywani, i nasze doświadczenia?
Przedstaw podejście Jeana Piageta do rozwoju. Słynny szwajcarski uczony uważał, że interakcja ze środowiskiem zmienia ludzi, a rozwój intelektualny zależy od tego, jak dziecko wchodzi w relacje ze światem społecznym i fizycznym. Piaget jako pierwszy uważał dzieci za małych naukowców, którzy rozwijają swój intelekt dzięki badaniu otaczającego je świata.
Piaget podzielił rozwój intelektualny na cztery etapy:
sensomotoryczny (0–2 lata) – niemowlęta polegają na wrodzonych odruchach i poznają świat poprzez oglądanie, dotykanie, ssanie, chwytanie, słuchanie. Około 7–8 miesiąca życia dzieci osiągają tzw. stałość przedmiotu – czyli wiedzę o tym, że przedmioty istnieją nawet wtedy, gdy ich nie widać;
przedoperacyjny (2–7 lat) – na początku tej fazy dzieci zaczynają mówić, a także myśleć symbolami. Potrafią jednak skupić się tylko na jednej właściwości danego obiektu. Cechuje je egocentryzm – co oznacza, że widzą świat tylko ze swojej perspektywy;
operacji konkretnych (7–12 lat) – dzieci potrafią rozwiązać już wiele zadań, ale konkretnych, np. „Dom A jest droższy od domu B. Dom C jest droższy od domu A. Który jest najdroższy?”. Być może będą potrzebować kilku rysunków, aby podać prawidłową odpowiedź;
operacji formalnych (powyżej 12 lat) – dzieci i dorośli zdolni są do myślenia abstrakcyjnego. Mogą myśleć hipotetycznie, np. o tym, co może się wydarzyć. Potrafią również podejść do rozwiązania problemu systematycznie, spra...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
