Ślady pamięciowe są tak wiernym zapisem minionych zdarzeń jak zapis na taśmie wideo.
Jest to bardzo kusząca wizja, ale badania naukowe jej nie potwierdzają. Już w latach trzydziestych ubiegłego wieku psycholog angielski Frederic C. Bartlett wykazał, że przypominanie sobie tego, co zostało zapamiętane, ma charakter rekonstrukcji, a nie wiernej reprodukcji. Oznacza to, że obok przypomnień zdarzeń, które istotnie miały miejsce, mogą być przypominane zdarzenia lub jakieś ich fragmenty, które nigdy nie zaistniały, mimo iż możemy być przekonani o ich prawdziwości. O rekonstrukcyjnym charakterze przypomnień powinni pamiętać wszyscy, którzy z jakichkolwiek powodów muszą decydować, czy można uznać za prawdziwe przypomnienia jakichś zdarzeń, często z odległej nawet przeszłości, tak jak w przypadkach zeznań świadków w procesach sądowych.
Deja vu, czyli zjawisko „już towidziałem”, jest dowodemna reinkarnację.
Jest ono dowodem dla tych, którzy wierzą w reinkarnację. Dla badaczy pamięci zjawisko to świadczy o tym, że jeszcze bardzo wiele musimy się dowiedzieć o funkcjonowaniu pamięci. Zgodnie z jedną z hipotez, zjawisko deja vu jest przykładem odpamiętania jakiś scen lub sytuacji bez rozpoznania kontekstu, w którym pierwotnie były one spostrzegane.
Pierwsze ślady pamięcio...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
