Dr Małgorzata Szcześniak jest psychologiem, pracuje jako adiunkt w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Szczecińskiego. Prowadzi wykłady z psychologii ogólnej i zajmuje się badaniem emocji pozytywnych, wartości i zachowań prospołecznych w różnych kontekstach międzykulturowych.
Gloria Rondón jest nauczycielką języka hiszpańskiego i muzyki w Akademii Językowo-Artystycznej w Szczecinie. Interesuje się psychologią i prowadzi badania nad znaczeniem emocji pozytywnych w rozwoju dzieci i młodzieży.
Kiedy wyobrażamy sobie szczęśliwą przyszłość, życiowe powodzenie i karierę naszych dzieci, zwykle myślimy o ich dobrym wykształceniu, znajomości języków, rozwijaniu talentów i kompetencji w dziedzinach artystycznych lub sportowych. Bez wątpienia wszystkie te sprawy są istotne dla osiągnięcia sukcesu życiowego, jednak psychologowie wskazują też na inne, tak samo ważne czynniki. James C. Kaufman z Yale University i Mark D. Agars z Pennsylvania State University na łamach prestiżowego czasopisma „American Psychologist” nie odbierają ważności wiedzy szkolnej czy akademickiej w zdobywaniu osiągnięć, ale uwzględniają w nim znaczenie codziennych doświadczeń, wartości, cech osobowości, praktycznych predyspozycji oraz kreatywności.
Jednym z czynników, o którym naukowcy coraz częściej mówią w kontekście życiowych sukcesów dzieci, młodzieży i osób dorosłych jest wolontariat, czyli dobrowolna, bezpłatna i świadoma praca na rzecz potrzebującej pomocy osoby lub grupy społecznej. Zazwyczaj gdy mówimy o wolontariacie, myślimy o młodzieży i dorosłych. Najnowsze badania psychologiczne dowodzą jednak, że zaangażowanie w działalność wolontaryjną niesie wiele dobrodziejstw dla rozwoju intelektualnego, emocjonalnego i społecznego młodszych dzieci.
Kiedy zacząć
Harriett C. Edwards z North Carolina State University, od lat prowadząca badania nad wolontariatem, przekonuje, że tego rodzaju działalność można rozpocząć w niemal każdym wieku. Jej zdaniem do chętnej i bezinteresownej pomocy innym można zachęcać dzieci już od najwcześniejszych lat życia. Choć w niemowlęctwie i wczesnym dzieciństwie (czyli do trzeciego roku życia) najmłodsi nie zdają sobie sprawy, na czym polega wolontariat, i nie mogą świadomie zdecydować, czy wspierać innych, to właśnie dla nich bycie częścią wolontariatu związane jest z nauką przez obserwację, czyli socjalizacją pierwotną. Dzięki wpływowi rodziców lub innych osób znaczących dzieci uczą się zachowań zgodnych z ideałami, wartościami i oczekiwaniami społecznymi. Dorośli wolontariusze, najczęściej mama, tata lub starsze rodzeństwo, poprzez swoje zaangażowanie w działania prospołeczne stają się dla najmłodszych przykładem i własnymi postawami świadczą, że pomaganie innym jest czymś istotnym.
Jak ważną rolę odgrywa w późniejszym, świadomym wyborze wolontariatu przez dzieci...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
