- Kiedy ludzie pytają nad czym pracuję odpowiadam, że piszę o empatii. Na ich twarzach pojawia się wtedy uśmiech, zaczynają zachęcająco kiwać głową... Wtedy dodaję: „jestem jej przeciwny”. To wprowadza konsternację – mówi prof. Paul Bloom, psycholog z Yale University. Jego oświadczenie zazwyczaj działa na ludzi piorunująco, więc profesor nauczył się szybko dodawać, że nie jest przeciwny moralności, współczuciu, dobroci, miłości, dobrym uczynkom – sprawianiu, że Ziemia to lepsze miejsce do życia.
Jego postulat jest osobliwy: jeśli chcesz być dobrym człowiekiem i czynić dobro, nie traktuj empatii jako najlepszego i jedynego przewodnika.
Stronnicza empatia
Słowo empatia używane jest w różnych okolicznościach, ale najczęściej oznacza doświadczanie świata z perspektywy innej osoby, „wchodzenia w jej buty”. Do pewnego stopnia empatię mamy we krwi, a raczej w mózgu. Niemowlę słysząc płacz innego dziecka „łączy się w bólu” i też zaczyna płakać. Kiedy nauczy się chodzić, będzie starało się pogłaskać płaczącego, pocieszyć go. Prymatolog Frans da Waal zaobserwował takie zachowanie również...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
Dołącz do 50 000+ czytelników, którzy dbają o swoje zdrowie psychiczne
Otrzymuj co miesiąc sprawdzone narzędzia psychologiczne od ekspertów-praktyków. Buduj odporność psychiczną, lepsze relacje i poczucie spełnienia.
