Jedną z części tego potężnego projektu było sprawdzenie agresywnych zachowań młodzieży. Badacze przyjęli, że najpowszechniejsze są trzy ich rodzaje: bullying (nie ma dla tego określenia polskiego odpowiednika – najbliższe wydaje się nękanie), wiktymizacja (czyli wpychanie kogoś w rolę ofiary) oraz zwykłe bójki. Bullying badacze zdefiniowali tak: „Mówimy, że uczeń jest ofiarą bullyingu, gdy inny uczeń albo grupa uczniów mówi lub robi mu nieprzyjemne i złośliwe rzeczy. Z bullyingiem mamy do czynienia także wtedy, gdy uczeń doświadcza powtarzającego się dokuczania, albo gdy jest zdecydowanie wykluczany z różnych rzeczy. Nie mamy do czynienia z bullyingiem, gdy dwóch uczniów o podobnej sile kłóci się albo bije. Nie mamy do czynienia z bullyingiem także wtedy, gdy dokuczanie odbywa się na przyjacielskiej stopie lub w zabawie”.
Uczestników badań uczeni podzielili na trzy grupy wiekowe: 11?latków, 13-latków i 15-latków, natomiast każdą grupę wiekową na sześć kategorii:
• tych, którzy dokonywali bullyingu co najmniej raz w okresie poprzednich kilku miesięcy;
• tych, którzy dokonywali bullyingu co najmniej dwa razy w miesiącu w okresie poprzednich kilku miesięcy;
• tych, którzy byli ofiarami bullyingu co najmniej raz w okresie poprzednich kilku miesięcy;
• tych, którzy byli ofiarami bullyingu co najmniej dwa razy w okresie poprzednich kilku miesięcy;
• tych, którzy byli zaangażowani w fizyczną walkę co najmniej raz w ciągu ostatniego roku;
• tych, którzy byli zaangażowani w fizyczną walkę...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
