CENNY ZMYSŁ HUMORU

Wstęp

Zmysł komizmu pozytywnie wpływa na rozwój emocjonalny, intelektualny i społeczny człowieka. Niestety, rodzice zwykle nie zdają sobie z tego sprawy i nie widzą powodu, by zmysł ten kształtować u swoich dzieci.

POLECAMY

Każdy kochający rodzic chciałby uczynić swoje dziecko istotą radosną, aktywną, twórczą, pełną wiary i ufności we własne siły. Z pewnością warto także nauczyć je samodzielności, uodpornić na przeciwności losu, wyposażyć w umiejętność skutecznego stawiania czoła wyzwaniom współczesności. Jak zatem wychowywać swoje dziecko? Na co zwrócić szczególną uwagę? Jakie właściwości rozwijać u dziecka, by wyrosło ono na szczęśliwego i spełnionego człowieka dorosłego?

Jedną z istotnych, a często lekceważonych zdolności pomagających w samorealizacji jest poczucie humoru, zwane także zmysłem komizmu. Liczne badania (np. McGhee, Chapmana, Smitha i Foota) dowiodły, że umożliwia on odreagowanie tłumionych emocji negatywnych (wrogości, agresji), bez narażania się na dezaprobatę ze strony otoczenia społecznego. W ten sposób rosną szanse na efektywne radzenie sobie ze stresem, na zachowanie zdrowia i dobrej kondycji psychofizycznej. Poczucie humoru idzie także w parze z większym uspołecznieniem, a w efekcie ułatwia nawiązywanie i podtrzymywanie bliskich relacji z ludźmi. Zmysł komizmu zwiększa również autorytet jego posiadacza, czyni go bardziej atrakcyjnym i popularnym w grupie, co sprawia, że często pełni on rozmaite funkcje przywódcze. Poczucie humoru pozytywnie wpływa też na zdolności twórcze człowieka, czyni go otwartym na nowe doświadczenia, ćwiczy w dokonywaniu „bisocjacji”, czyli dwójkojarzenia – ujmowania określonego elementu w dwóch różnych kontekstach czy układach odniesienia jednocześnie. Z rozwiniętym zmysłem komizmu wiąże się większy optymizm, wyższa samoocena i mniejsza rozbieżność między „ja realnym” a „ja idealnym”. Człowieka z dużym poczuciu humoru cechuje także osobista niezależność, samodzielność w podejmowaniu decyzji, samokontrola oraz ocena siebie i innych przez pryzmat własnych norm i standardów. Widać więc, że zmysł komizmu pozytywnie wpływa zarówno na sferę emocjonalno-społeczną, jak i na intelektualną czy osobowościową. Niestety rodzice zwykle nie zdają sobie z tego sprawy i nie widzą powodu, by zmysł ten kształtować u swoich dzieci.

Paul McGhee traktuje dziecięcy humor jako formę intelektualnej gry, „zabawy rzeczywistością”, która ewoluuje wraz z poznawczym rozwojem malucha. Uważa, że zmysł komizmu kształtuje się od narodzin do okresu dorastania, przy czym pojawiające się zmiany jakościowe są efektem zarówno dojrzewania, jak i nabywanych przez dziecko doświadczeń. Zdaniem McGhee w rozwoju poczucia humoru można wyróżnić kilka stadiów, spośród których kluczowe znaczenie mają cztery.

Pierwsze stadium rozpoczyna się około 18. miesiąca życia, gdy dziecko potrafi już fantazjować, udawać, podejmować i...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI