Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne zalicza się do grupy zaburzeń lękowych. Są one jednym z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych (zajmują czwartą co do częstości występowania pozycję, po zespołach depresyjnych, zespole uzależnienia alkoholowego i fobiach). Szacuje się, że dotykają około 2,5 proc. populacji. U wszystkich osób z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi występuje silny lęk i on wywołuje objawy choroby, czyli natrętne myśli (obsesje) i/lub czynności przymusowe (kompulsje).
Obsesje to nawracające i utrzymujące się myśli, impulsy bądź obrazy wewnętrzne. Mogą to być myśli bluźniercze albo katastroficzne. Obsesje – doświadczane jako bezzasadne, niepożądane, odrażające – prowadzą do wzrostu poziomu lęku i cierpienia. Osoba próbuje radzić sobie z nimi, tłumiąc je, ignorując lub neutralizując za pomocą innych myśli lub działań. W większości przypadków obsesjom towarzyszy świadomość, że są one tylko wytworem umysłu.
Kompulsje to powtarzające się zachowania (np. porządkowanie, mycie rąk) albo inne akty psychiczne (np. modlenie się, liczenie). Człowiek czuje się zmuszony do ich wykonywania z powodu obsesji. Kompulsje służą redukcji dyskomfortu wywołanego przez obsesyjne myśli, chronią osobę przed zagrażającymi sytua...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
