Za mamusię, za tatusia

Wstęp

Zaburzenia odżywiania pojawiające się we wczesnym okresie życia mają najczęściej charakter przejściowy. Bywa jednak, że trwają latami: dziecko, choć szczupłe i drobne, rośnie, w niewielkim stopniu, ale stale przybiera na wadze, a nieprawidłowe postawy związane z jedzeniem utrwalają się.

Zaburzenia łaknienia u dzieci mają różne przyczyny. Do najpowszechniejszych należą: nieprawidłowe odżywianie się, na przykład podjadanie między posiłkami (zwłaszcza słodyczy, w związku z czym dziecko nie odczuwa głodu przed posiłkiem); jedzenie wyłącznie jednego lub kilku produktów; choroby i zaburzenia fizyczne w organizmie, na przykład różnorakie bóle czy wysoka temperatura; zażywanie niektórych leków. Jeśli wyeliminuje się wymienione przyczyny zaburzeń łaknienia, można przypuszczać, że brak apetytu u dziecka ma podłoże psychologiczne. Warto wtedy skontaktować się z psychologiem.

Z doświadczeń pediatrów wynika, że najczęstszym problemem, z jakim rodzice zdrowego dziecka zwracają się do lekarza (obok nieprawidłowości związanych ze snem), są zaburzenia odżywiania. Przypuszcza się, że występują one u około 1-2 proc. niemowląt przed jedenastym miesiącem życia. Zaburzenia związane z odmową jedzenia najczęściej określa się jako anoreksję (utratę apetytu). Zatem anoreksja wczesnodziecięca to opór niemowlęcia wobec przyjmowania pokarmu. Symptomy tego zaburzenia pojawiają się około trzeciego miesiąca życia dziecka, a w dziewiątym wyraźnie widoczne stają się opóźnienia w osiąganiu prawidłowej wagi ciała.
Rozważając możliwe przyczyny braku apetytu u dziecka, należy przede wszystkim wyeliminować choroby pochodzenia organicznego. M. Suffczyńska-Kotowska twierdzi na przykład, że u niemowląt urodzonych z niewielką masą ciała obok objawów nadmiernej pobudliwości, zakłóceń snu i niepokoju ruchowego mogą pojawić się zaburzenia łaknienia i trudności w odżywianiu (łapczywe jedzenie z jednoczesnym połykaniem powietrza, a następnie wymioty). Dopiero brak objawów choroby somatycznej i śladów wskazujących na nieprawidłowe żywienie (na przykład dziecko nie jest wychudzone) może wskazywać na psychogenne podłoże tych zaburzeń. Istnieje wówczas prawdopodobieństwo, że mamy do czynienia z anoreksją opozycyjną...

Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.



 

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI