Wiecie co? Ja Was potrzebuję, wszystkich, potrzebuję Was egoistycznie, dla siebie, potrzebuję wiedzieć, jak się macie, potrzebuję wiary w Was, potrzebuję widzieć Waszą walkę o lepsze jutro, potrzebuję być świadkiem Waszych wysiłków w pomaganiu innym. Bo wyzwalacie we mnie to, co najlepsze: ciepło i pragnienie, bardzo głębokie, pracy nad sobą – tak napisała jedna z osób uczestniczących w internetowej grupie wsparcia.
Grupy wzajemnej pomocy istnieją na całym świecie. Ludzie, którzy mają podobny problem, spotykają się po to, by dzielić się doświadczeniem, wsparciem, zwalczać bezradność i budować odpowiedzialność za swoje życie, wzbudzać w sobie siłę, nadzieję i poczucie wartości, a także wymieniać się użytecznymi informacjami i wspólnie szukać rozwiązań.
Internetowe grupy wzajemnej pomocy mają takie same cele. I niewątpliwie dodatkową zaletę: przestrzeń fizyczna, odległość i czas nie stanowią przeszkody w kontakcie. Takie grupy są alternatywą dla osób, które nie mogą opuścić domu czy szpitala: dla chorych, niepełnosprawnych lub opiekujących się dziećmi. Wsparcie w Internecie jest dostępne 24 godziny na dobę, w dzień i w nocy.
Brennan, Moore i Smith przeprowadzili badania wśród osób opiekujących się kimś z rodziny dotkniętym chorobą Alzheimera. Opiekunowie uzyskali dostęp do sieciowej grupy wsparcia i do bazy danych na temat choroby. Okazało się, że znacząco częściej korzystali z kontaktów między sobą niż z przeszukiwania bazy. Dunham opisał forum wsparcia dla młodych samotnych matek i stwierdził wyraźny spadek stresu u tych mam, które często korzystały z grupy online.
W internetowych grupach wsparcia o wiele łatwiej niż w realnym świecie rodzi się poczucie wspólnoty i troski o innych uczestników. Uczestnik grupy online odczuwa ulgę, że nie jest sam ze swoim problemem. Zarazem anonimowość sprzyja szczeremu ujawnianiu się na forum.
„Jeszcze do niedawna byłam pewna, że nikt mnie nie rozumie. Uczucia, które mną szarpały, takie jak strach, ciągły smutek, ból duszy, która nie może znaleźć sensu życia i nie chce już egzystować, były dla mnie samej trudne do opisania i zdefiniowania. A tu, czytając relacje innych osób, mam wrażenie, że to, co piszą, wypływa ze mnie, że to jest właśnie to, czego ja nie potrafiłam słowami określić, że ktoś czuje jak ja.”
W zależności od formy grupy – czat, forum, grupa dyskusyjna – uczestnik pisze bądź krótkie, natychmiastowe odpowiedzi, bądź wysyła wcześniej przygotowane listy. Taki kontakt jest atrakcyjny dla wielu osób, zwłaszcza gdy poruszane tematy są bardzo osobiste, drażliwe albo stanowią tabu i mówienie o nich twarzą w twarz byłoby zbyt trudne.
King opisuje grupę wsparcia dla osób z zaburzen...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
