Jak to jest? Czy naprawdę można się uzależnić od seksu? Patric Carnes – redaktor naczelny czasopisma poświęconego uzależnieniu od seksu („Sexual Addiction and Compulsivity”) i doradca Amerykańskiej Akademii Chorób Uzależnieniowych nie ma wątpliwości, że tak. Podobnego zdania jest Stowarzyszenie Anonimowych Uzależnionych od Seksu i Miłości (Sex and Love Addicts Anonymous), które działa także w Polsce.
Inni jednak nie są tego pewni. Wątpliwości częściej zgłaszają lekarze niż psychologowie. Wystarczy zauważyć, że w żadnej z powszechnie uznanych klasyfikacji chorób – ani w obowiązującym w Europie ICD-10 (Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych), ani w amerykańskim DSM-IV (Podręcznik Diagnostycznej i Statystycznej Klasyfikacji Zaburzeń Psychicznych) rozpoznanie „uzależnienie od seksu” nie istnieje.
Bywa, że seksoholizm utożsamiany jest z nadmiernym popędem płciowym lub zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi, a niekiedy nawet z zaburzeniami preferencji seksualnych. Jak odróżnić uzależnienie od seksu od kompulsywnych zachowań seksualnych? Wymiar kompulsji może przybrać masturbacja, oglądanie pornografii, cyberseks, „podrywanie” przez Internet i „w realu”. W tym przypadku jednak zachowania seksualne są niechciane przez chorego i nie czerpie z nich przyjemności. Jeżeli zaś dyskomfort pojawia się nie z powodu wykonywania tych czynności, lecz dlatego, że nie ma możliwości ich wykonania, to mamy do czynienia z mechanizmem typowym dla uzależnienia.
Głód seksu
Patrick Carnes na początku lat 80. ubiegłego wieku opisał zachowania osób uzależnionych od seksu. I pokazał, że przypominają one objawy charakterystyczne dla uzależnienia od substancji psychoaktywnych. Jakie są to zachowania? Bogusław Habrat w Psychiatrii pod redakcją Adama Bilikiewicza wymienia następujące objawy uzależnienia: po pierwsze, głód substancji, czyli silne pragnienie jej użycia albo odczuwanie przymusu jej używania; po drugie, trudności kontrolowania zachowania związanego z nałogiem, np. niemożność powstrzymania sięprzed piciem, wypijanie więcej niż się zakładało; po trzecie, objawy abstynencyjne po odstawieniu substancji; po czwarte, potrzeba używania coraz większych dawek czegoś w celu uzyskania tego samego efektu; po piąte, zaniedbywanie ważnych uprzednio zainteresowań i źródeł przyjemności, osoba uzależniona poświęca coraz więcej czasu na zdobywanie substancji, i w końcu po szóste, mimo wszystkich szkód nadal nie może przestać – np. pić czy brać jakiegoś środka. Jeśli u kogoś wystąpią co najmniej trzy z tych objawów, można mówić o uzależnieniu.
Carnes obserwował swoich pacjentów i zauważył, że są oni nadmiernie skupieni na seksie, tracą kontrolę nad swoimi zachowaniami seksualnymi, mają poczucie beznadziejności, wstydzą się tego, co robią – a mimo to nie mogą przestać. Dla seksu gotowi są poświęcić rodzinę, pracę czy zdrowie. A zatem seks staje się dla nich potrzebą tak silną, jak u alkoholika chęć na...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
