Badania nie pozostawiają wątpliwości: zarówno podczas samodzielnego wykonywania czynności, jak i obserwacji tej samej czynności wykonywanej przez inną osobę pobudzone są bardzo podobne obszary mózgu. Od strony neuronalnej mechanizm ten tłumaczy się pobudzeniem w mózgu obserwatora tak zwanych neuronów lustrzanych. Ich działanie polega na symulowaniu w umyśle czynności wykonywanej przez osobę obserwowaną i przez to przyczynia się do lepszego zrozumienia obserwowanego zachowania. W ciągu ostatniego dziesięciolecia imponująca liczba odkryć psychologicznych wskazywała na bezpośrednie połączenia między tymi neuronalnymi i poznawczymi systemami, które zaangażowane są wtedy, gdy samodzielnie wykonujemy czynność, a tymi, które działają, gdy obserwujemy czynności innych osób. Wiele badań pokazało, że dwa pierwotne obszary motoryczne mózgu, czyli brzuszna część kory przedruchowej i górna bruzda skroniowa są wybiórczo aktywowane podczas obserwacji działania. Niektóre neurony lustrzane są neuronami czuciowo-ruchowymi, które „rozpalają się” zarówno wtedy, gdy osoby wykonują pewien rodzaj aktywności, jak i wtedy, gdy spostrzegają ten sam rodzaj aktywności wykonywany przez inne osoby. Odkryto również, że układ tych neuronów lustrzanych reaguje także wtedy, gdy kulminacyjna część działania, nieodzowna dla wyzwolenia reakcji, jest ukryta dla oglądającego i może być wyłącznie wywnioskowana. Można więc powiedzieć, że automatycznie „odbijamy” w naszych umysłach zachowanie innych. To jednak nie tłumaczy jeszcze skąd się bierze zwiększone zainteresowanie tańcem.
Do zapisania jeden krok
Proces symulacji umysłowej może zostać wywołany automatycznie, gdy na przykład oglądamy kogoś innego wykonującego czynność, lub świadomie i celowo, gdy wyobra...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
