Nie jedz niczego, co jest większe od twojej głowy. Nie odzywaj się i siedź prosto. Nigdy nie wychodź za mąż za muzyka. To tylko niektóre rady mam zapamiętane przez dorosłych Amerykanów. Opisał je w 1993 roku „Los Angeles Times”, w artykule przygotowanym z okazji Dnia Matki. Takie potoczne mądrości od pokoleń przekazywane są dzieciom przez mamy. Zdumiewające, jak wielu inteligentnych i wykształconych ludzi akceptuje te absurdalne przekonania. Nonsensy i fałszywe drogowskazy tworzą „błędne mapy”. W rezultacie wybieramy drogi, które wiodą nas donikąd.
Czarno-biały świat
Zajęliśmy się szkodliwymi przekonaniami, którymi najczęściej kierują się w życiu nasi pacjenci. Niektóre nie są całkiem fałszywe – ich częściowa słuszność czyni je tym bardziej niebezpiecznymi. Wyznając owe przesądy, nasi pacjenci narażają się na zupełnie niepotrzebne cierpienia emocjonalne i popadają w różne problemy psychiczne. Często myślą oni w kategoriach „czarne – białe”, mają tendencje do nadmiernego uogólniania, szufladkowania i błędnego osądzania, do przesady, do wyolbrzymiania problemów i do innych zniekształceń poznawczych.
Wiele naszych kłopotów wynika z podobnych błędów w myśleniu. Nie zdajemy sobie z tego sprawy, nie zauważamy błędów lub nie chcemy się do nich przyznać nawet wówczas, gdy wszystko na nie wskazuje. A konsekwencje? Niemożność osiągnięcia szczęścia, silny stres, przedłużająca się frustracja, lęki i fobie, trudności w kontaktach z ludźmi, brak pewności siebie, negatywna samoocena i przesadne poczucie winy. Niektóre z przesądów są bardziej szkodliwe niż inne, ale wszystkie mogą się wiązać z niszczycielskimi i destrukcyjnymi konsekwencjami. Nawet drobne błędy w myśleniu mogą nieść ze sobą daleko idące negatywne skutki. Pozytywne uczucia (równowaga emocjonalna) i skuteczne funkcjonowanie zależą w znacznej mierze od racjonalnego, logicznego, adekwatnego myślenia. Tak jak myślisz, tak też się czujesz i działasz.
Weźmy na przykład taki przesąd: „Nie ma rzeczy, których nie mógłbyś dokonać”.
„Jeżeli naprawdę czegoś chcesz, wystarczy, że odpowiednio się postarasz, a wtedy to osiągniesz!” – radzili Bobowi ojciec i starszy brat Ed, wybitni sportowcy. Ojciec i Ed byli wysokimi, umięśnionymi mężczyznami, Bob zaś miał delikatną budowę ciała i słabą koordynację wzrokowo-ruchową.
Każdy może być poetą
Czy każdy może zostać doskonałym koszykarzem? Czy wszyscy mogą nauczyć się pisać wspaniałe książki? Czy każdy może zostać sportowcem, mieć sokoli wzrok lub zdolności manualne?
To przykład wielkiego kłamstwa w naszym społeczeństwie. W rzeczywistości każdy z nas podlega ograniczeniom, które u...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
