Nie taki święty spokój

Jeśli język odzwierciedla nasz sposób myślenia, jak zakładał znany psycholog rozwojowy Lew Wygotski, to wydaje się, że spokój w naszej kulturze jest niezwykłą wartością. Mówimy „święty spokój”, „najważniejsze, żebyś miał teraz spokój”, komplementujemy kogoś, że jest istną „siłą spokoju”. Przed snem życzymy sobie spokojnej nocy, a w ostatecznej perspektywie chcielibyśmy osiągnąć spokój wieczny...

Co to jednak jest spokój? Czy spokój zawsze jest czymś przyjemnym? Czy może go być za dużo? Jeśli przez spokój rozumiemy ciszę, harmonię i brak intensywnych doznań, to pewnie dla niektórych spokój oznacza nudę. Sytuacja, w której nic się nie dzieje, jest przeżywana jako pustka, a przecież rodzimy się z zapotrzebowaniem na określoną ilość bodźców, których doświadczanie jest dla nas przyjemne. Brak bodźców przez dłuższy czas może być frustrujący, ale i nadmiar bodźców może męczyć, powodować