Aktor – to najtrafniejsze określenie dla człowieka o osobowości histrionicznej (łac. histrio – aktor). Jego rolą życiową jest takie wykorzystanie ekspresji emocji, aby uwodząc, dramatyzując, przedstawiając w sposób teatralny historie ze swojego życia, koncentrować na sobie uwagę ludzi. Kiedy manipulowanie otoczeniem nie przynosi oczekiwanych rezultatów, pojawiają się u histrionika zaburzenia nastroju, lęki, a nawet zaburzenia somatyczne, na przykład bóle głowy. Narastające problemy często powodują, że sięga on po substancje psychoaktywne, które działają pobudzająco i skłaniają go do dramatyzowania, ale jednocześnie, uśmierzając cierpienie, ograniczają gotowość do poznawania siebie i zmiany stylu życia. Histrionik, poszukując uwagi „publiczności”, może posunąć się nawet do próby samobójstwa.
Histrionik to aktor w życiu – otwarty, pełen uroku i radości, jest duszą towarzystwa. Jego swoboda w wyrażaniu uczuć bywa tak przekonująca, że nawet dla terapeutów może być fascynującym, czarującym pacjentem. Jego związki są jednak płytkie, krótkotrwałe, pozbawione intymności. Histrionicy nie są lojalni ani wierni, nie tylko wobec partnerów seksualnych. Swoją seksualną atrakcyjność często wykorzystują do uzyskania zainteresowania i większej opieki, są urodzonymi uwodzicielami. W chwilach zagrożenia, chroniąc się przed poczuciem bezradności, mają tendencję do stosowania obrony przez atak – ujawniają gniew i zło...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
