W Ameryce Środkowej od czasów przed Kolumbem i konkwistą opowiadają o biało odzianej kobiecie, która nieustannie zanosi się głośnym płaczem. La Llorona, Łkająca, trzyma się rzek i wciąga do wody dzieci. Prekolumbijska legenda przypisuje jej wielką urodę. Dla piękności wybrać ją miał pewien szlachcic. Mieli dwóch synów. Mężczyzna ów przestał się interesować ich matką. Skupił uwagę na synach i na nowej pięknej kobiecie. Poruszona tym Łkająca utopiła dzieci w rzece. Sama znalazła także śmierć w jej nurcie. Los każe jej szukać dusz utopionych synów.
Dzieciobójstwo, a także rozszerzone samobójstwo, rzadko są przedmiotem legend i bajek. W baśniach matka jest zazwyczaj samym dobrem i poświęceniem. Tą złą jest macocha.
W tradycji europejskiej istnieje mit dzieciobójczyni Medei. Kobiety, która wybrała mężczyznę i wyjechała z nim do jego ojczyzny. Podobnie jak Łkająca urodziła dwóch synów. Także została porzucona dla młodszej i także zabiła...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
