Czasami jest tak, że jako rodzic wykonujesz swoją robotę wzorcowo, a i tak Twój nastolatek traktuje Cię okropnie. Spełnisz wszystkie jego zachcianki, dajesz kieszonkowe, wozisz i jedyne, czego oczekujesz, to zwykłe „Dziękuję mamo”. To normalne, że jako rodzic spełniający potrzeby swojego dziecka, które nierzadko wykraczają poza tzw. must have, chcesz poczuć trochę wdzięczności. Jako ktoś, kto jeszcze chwilę temu był takim nastolatkiem, domyślam się, co muszą czuć rodzice w takim momencie. Bezradność, pojawiają się setki pytań, co robię źle, i ogólne zwątpienie. Nic dziwnego, jak dajesz z siebie dwieście procent, a w zamian słyszysz trzaskanie drzwiami od pokoju nastolatka. Jako potencjalny przyszły rodzic tego się boję najbardziej. I słusznie, bo chyba nie ma gorszej rzeczy niż emocjonalny łomot od najbliższej Ci osoby, ale tak po prostu jest. Rolą rodzica jest trwać w byciu dobrym dla nastolatka, ale też w s...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
