Dr hab.; jest psychologiem, profesorem Uniwersytetu SWPS, superwizorem psychoterapii i superwizorem treningów PTP. Kieruje Instytutem Psychologii Zdrowia. Napisał m.in.: Pułapka niewybaczonej krzywdy; Siedem ścieżek integracji psychoterapii; Ja – Ty – My: Psychologiczne możliwości ulepszania kontaktów międzyludzkich.
Dzisiaj ludzie są bardziej gotowi do mówienia o osobistych rzeczach. Kiedyś nawet w psychoterapii było ono czymś wyjątkowym. W związku z tym łatwiej jest dziś ludziom korzystać z psychoterapii. Poza tym bardzo zwiększyła się liczba osób przekonanych do takiej formy pomocy.
Czy syndrom DDA to stały zbiór cech, które można rozpoznać u każdej osoby wychowanej w rodzinie alkoholowej? Może się tak wydawać, ale to nieprawda. Ile osób, tyle syndromów DDA.
Bóg czy rzemieślnik - kim jest psychoterapeuta? Co jest najważniejszym celem psychoterapii? Co w niej jest najtrudniejsze dla osób korzystających z terapii? Rozpoczynamy cykl, w którym na psychoterapię spojrzymy okiem samych psychoterapeutów. W naszym przedsięwzięciu odwołujemy się do sondy przeprowadzonej przez amerykańskiego psychologa Ryana Howesa wśród najwybitniejszych amerykańskich terapeutów. Do udziału w naszej ankiecie zaprosiliśmy czołowych polskich psychoterapeutów - osoby, które w znaczący sposób przyczyniły się i przyczyniają do rozwoju psychoterapii w Polsce. Sondę podsumuje prof. Jan Czesław Czabała. Jako pierwszy ankietę „Charakterów” wypełnił jeden z twórców psychoterapii w Polsce - Jerzy Mellibruda. Dr hab. JERZY MELLIBRUDA jest profesorem SWPS, specjalistą II stopnia psychologii klinicznej, certyfikowanym psychoterapeutą i superwizorem psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Prowadzi psychoterapię indywidualną i grupową, szkolenia psychoterapeutów, treningi psychologiczne. Zajmuje się między innymi profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych, a także przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie. Członek Prezydium PTP oraz dyrektor Instytutu Psychologii Zdrowia PTP.
Uzależniamy się nie tylko od alkoholu, narkotyków i nikotyny. Przedmiotem nałogu mogą się również stać zachowania, skądinąd niewinne lub niezbędne do życia. Trudno właściwie stwierdzić, czy jest coś, od czego nie można się uzależnić.
Przez wiele lat różne podejścia czy systemy psychoterapii akcentowały swoją odrębność i wyjątkowość poprzez własne systemy pojęciowe i specyficzne języki opisu człowieka i pracy terapeutycznej.
Tęsknimy za spotkaniami, w których odsłaniamy to, co w nas prawdziwe, odrzucamy maski i konwenanse. Stajemy się wtedy bliżsi komuś i samym sobie, stajemy się dla siebie ważni. Takie spotkania nie zdarzają się często, ale dzięki nim życie nabiera sensu. Ideę takich spotkań rozwijał w swojej psychoterapii Carl Rogers.