Kontrola seksualności często łączy się ze straszeniem („masturbacja prowadzi do zaburzeń”) i wskazywaniem negatywnych konsekwencji, szczególnie w wypadku kobiet („gdy będziesz się za szybko zgadzać na seks, mężczyzna nie będzie cię szanował”). Zamiast uczyć pozytywnego nastawienia do seksualności, zapewniać wiedzę i umiejętności, by kształtować odpowiedzialność za siebie i za swoje decyzje, wzbudzamy poczucie winy („porządna kobieta tak się nie zachowuje”) czy wstyd („prawdziwy mężczyzna powinien zawsze mieć ochotę na seks – widocznie jesteś za mało męski”) i grozimy („współżycie przed ślubem powiązane jest z alkoholizmem, uzależnieniem od narkotyków” – z podręcznika do wychowania do życia w rodzinie).
Z drugiej strony w wielu przekazach medialnych możemy się zetknąć z procesem seksualizacji, a więc kreowaniem przekonania, że wartość osoby wynika z jej atrakcyjności seksualnej. Gdy dołożymy do tego mit romantycznej miłości, która – gdy jest prawdziwa – nigdy się nie kończy, czy przekonanie, że tylko jeśli odnajdziemy swoją drugą połówkę, jesteśmy w stanie stworzyć prawdziwy i trwały związek, możemy odczuwać zagubienie i chaos. Nasuwają się pytania o to, jak rozpoznać czy to on/ona jest tą właściwą osobą. Czy będę to wiedzieć od razu, czy dopiero po jakimś czasie? A jeśli już jesteśmy razem i czuję, że pasujemy do siebie, a tak trudno nam w sferze erotycznej, bo nie możemy rozpocząć współżycia albo bardzo boli w trakcie, bądź zupełnie nic wtedy nie czujemy (a już na pewno nie przyjemność), to co robić, i czy tak już będzie wyglądać nasze życie, skoro jest to ta jedyna przeznaczona mi osoba?
Z jeszcze innej strony, istniejące portale randkowe dają poczucie, lecz i złudzenie, nieograniczonych możliwości w zakresie poznawania i wyboru partnerów. Mogą również powodować, że trudniej jest pracować nad związkiem, ponieważ wystarczy tylko kilka kliknięć, aby spotkać nową osobę, która jawi nam się jako spełnienie marzeń.
W gąszczu tych – często sprzecznych – przekazów, w kraju, w którym edukacja seksualna realizowana jest na niskim poziomie i utożsamiana właśnie z seksualizacją, a standardy Światowej Organizacji Zdrowia w tym zakresie traktowane są jako przygotowanie dzieci do bycia ofiarami przemocy, nietrudno się pogubić.
Taka sytuacja może skutkować pojawieniem się różnych ukrytych, błędnych oczekiwań czy przekonań, które będą negatywnie oddziaływać na sferę życia seksualnego. Jednym z nich są kwestie związane z ciałem. Tematyka ta jest dość często poruszana w gabinecie seksuologa.
POLECAMY
Czy spełniam standardy?
Polskie nastolatki są najbardziej krytyczne w stosunku do swojego wyglądu spośród młodzieży z całej Europy (raport Światowej Organizacji Zdrowia). Wiele młodych dziewcząt i wielu chłopców (choć więcej dziewcząt) nienawidzi swojego ciała, odczuwa wstyd w związku z jego obrazem. Mają poczucie, że nie spełniają standardów i nie wpisują się w kanony promowane przez media. O ile koncentrację na ciele można w tym okresie łączyć z fazą rozwoj...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
