Słuchanie jest podstawą komunikowania się, bez niego nie ma porozumienia. Wiele osób błędnie myśli o komunikowaniu się wyłącznie jako o mówieniu – mówimy, aż tchu nam braknie, aż zaschnie w gardle. Przerywamy, doradzamy, zapewniamy, oceniamy, analizujemy, krytykujemy, kłócimy się, moralizujemy, grozimy, zmieniamy temat, diagnozujemy – i tak bez końca. Lecz dobra komunikacja wymaga przede wszystkim słuchania. De facto mamy dwoje uszu i jedne usta, można więc powiedzieć, że słuchanie jest dwa razy ważniejsze niż mówienie. Któż z nas jednak przechodzi dobry trening słuchania?
Kto pamięta, że aby naprawdę usłyszeć drugą osobę, nie wystarczy siedzieć w ciszy? Aby dobrze słuchać, trzeba się jeszcze skupić. Bez tego rozmówca może czuć się niezrozumiany, zirytowany, sfrustrowany, zawiedziony, odrzucony, zły, zaniepokojony. Takie uczucia sprawiają, że osiągnięcie porozumienia staje się trudne. Jak zatem pokazać komuś, kto do nas mówi, że naprawdę go słuchamy?
Możemy zrobić to werbalnie i niewerbalnie. Badania pokazują, że wielka część docierających do nas informacji to komunikaty niewerbalne, wysyłane przez przyjęcie konkretnej pozy, sygnalizowane ruchami rąk czy nóg. To także informacje, jakie daje nam kontakt wzrokowy i psychiczn...
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest tylko dla Prenumeratorów.
